Πού θα βρω χρόνο για το παιδί μου;

Ο χρόνος στη σύγχρονη εποχή έχει καταντήσει είδος πολυτελείας . Πολλοί γονείς θεωρούν ότι δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα παιδιά τους. Οι περισσότεροι μπαμπάδες και μαμάδες με μικρά παιδιά δουλεύουν πλήρες ωράριο- και παραπάνω- προκειμένου να ανταποκριθούν στα έξοδα της οικογένειας και στις ανάγκες του επαγγέλματός τους. Οι υπερωρίες σε πολλές εργασίες κοντεύουν να είναι ο κανόνας παρά  η εξαίρεση. 

 

Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που συχνά οι γονείς έχουν τύψεις όταν τρέχουν να προλάβουν να πάρουν το παιδάκι τους από τον παιδικό σταθμό ή από το σχολείο όπου έχει απομείνει τελευταίο να τους περιμένει.

 

Ας σκεφτεί  ο καθένας από εσάς πόση ώρα αφιερώνει κάθε μέρα για να μιλήσει με το παιδί του. Και όταν λέμε να μιλήσει, δεν εννοούμε να του κάνει παρατήρηση, υπόδειξη ή μάλωμα. Εννοούμε να καθίσει κάτω με ηρεμία και να επικοινωνήσει με το παιδί του. Θα σας φανεί αστείο αλλά δεν είναι πάνω από 5 λεπτά κατά μέσο όρο για κάθε παιδί!

 

Συνήθως το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας αποτελείται από φράσεις του τύπου:

 

-Άντε τέλειωνε, θ’ αργήσουμε…

-Έλα να φας!

-Έκανες τα μαθήματά σου;

-Σταματήστε να μαλώνετε επιτέλους!

-Πήγαινε να κοιμηθείς!

-Έπλυνες τα δόντια σου;

-Τι πήρες στην ορθογραφία;

-Μάζεψε το δωμάτιό σου!

 

Το σπίτι έχει καταντήσει να είναι απλά ένας χώρος όπου τρώμε, κοιμόμαστε, βλέπουμε τηλεόραση, σερφάρουμε στο διαδίκτυο και συναντιόμαστε στο έμπα και στο έβγα προς και από τη δουλειά, προς και από το σχολείο, προς και από τις διάφορες δραστηριότητες. Άσε και όλα τα καθημερινά πρακτικά ζητήματα που πρέπει να λύσουμε…

 

Βέβαια το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χρόνος ουσιαστικής επικοινωνίας με τα παιδιά δεν εξαρτάται από τους γονείς και μόνο. Πολύ συχνά την ώρα που ο μπαμπάς θέλει κάτι να πει με το γιο του, πώς τα πήγε στο σχολείο για παράδειγμα, ο γιος δεν έχει κέφι, βαριέται, είναι κουρασμένος ή ασχολείται με κάτι πιο ενδιαφέρον όπως η τηλεόραση, το ηλεκτρονικό παιχνίδι, το MSN, η μουσική ή ετοιμάζεται να φύγει για μπάσκετ ή φροντιστήριο.

Για να αποκτήσει κανείς περισσότερο χρόνο, πρέπει ενδεχομένως να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές  του. Για παράδειγμα, οι γονείς που εργάζονται στο δημόσιο τομέα, μπορούν να επιλέξουν να εργάζονται με μειωμένο ωράριο για κάποιο διάστημα. Θα παίρνουν βεβαίως λιγότερα χρήματα και θα αναγκαστούν ενδεχομένως να περικόψουν τα έξοδά τους, θα κερδίσουν όμως περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους καθώς και καλύτερη ποιότητα ζωής εφόσον δε θα είναι διαρκώς εξαντλημένοι.

 

‘Όλα έχουν το χρόνο τους και ο χρόνος περνάει και τα παιδιά μεγαλώνουν και οι γονείς δεν προλαβαίνουν να χαρούν τις ομορφιές της κάθε ηλικίας. Στατιστικά αφού τα παιδιά μεγαλώσουν και εγκαταλείψουν την οικογενειακή στέγη, οι γονείς έχουν ακόμα μπροστά τους περίπου 30 χρόνια ζωής. Έχουν λοιπόν αρκετό χρόνο για να κάνουν τα πράγματα που τους ενδιαφέρουν, δε χρειάζεται να προσπαθούν να τα στριμώξουν όλα όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.

 

Όταν δεν προλαβαίνει ο γονιός να αφιερώσει το χρόνο που επιθυμεί στα παιδιά του, πείθει τον εαυτό του ότι «του χρόνου» θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος από το «σήμερα» και το «τώρα». Η κάθε στιγμή είναι μοναδική, όταν περάσει δεν ξανάρχεται. Όσο και να το αναβάλλουμε, η ημέρα θα έχει πάντοτε 24 ώρες…

 

Αν πιστέψουμε ότι τα παιδιά μας είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μας, τότε θα προλάβουμε να τα χαρούμε και να ζήσουμε μαζί τους γιατί ο άνθρωπος έχει τη δύναμη από τη φύση του να δίνει χρόνο στα σημαντικά. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες της ζωής, κάπου κρυμμένη υπάρχει η ελευθερία της επιλογής: Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να αρνηθεί μια προαγωγή στη δουλειά του. Θα χάσει χρήματα και ίσως δόξα αλλά θα έχει τη χαρά να κάνει περισσότερη παρέα με τα παιδιά του, να παίξει μαζί τους και να χαζέψουν αγκαλιά κινούμενα σχέδια σχολιάζοντας και τρώγοντας ποπκόρν!

 

Επειδή πολλοί γονείς το ξέρουν ότι δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα παιδιά τους προσπαθούν να εξιλεωθούν αγοράζοντάς τους δώρα. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει σε παιδάκια παιδικών σταθμών, τα πεντάχρονα την σήμερον ημέρα έχουν κατά μέσο όρο 500 παιχνίδια στο σπίτι τους. Τα παιδιά δε χρειάζονται όλα αυτά τα παιχνίδια, εκείνο που χρειάζονται είναι περισσότερο από τα 5 λεπτά ουσιαστικής επικοινωνίας με το γονιό. Το καλύτερο δώρο για ένα παιδί δεν είναι ένας φορητός υπολογιστής, ένα ακριβό ποδήλατο, μοδάτα ρούχα και σούπερ ουάου αθλητικά παπούτσια. Το καλύτερο δώρο είναι εντελώς δωρεάν: είναι ο χρόνος σου και η αγάπη σου!

 

Αν θέλει κανείς να ζει μια ζεστή, βαθειά και ουσιαστική σχέση με το παιδί του πρέπει να μάθει να το ακούει και να του μιλάει όταν εκείνο έχει ανάγκη και διάθεση για επικοινωνία, ακόμα και αν τη δεδομένη στιγμή είναι κανείς απασχολημένος με κάτι άλλο. Αν διαθέσεις χρόνο να ακούσεις το παιδί σου όταν είναι ετών πέντε, σίγουρα θα διαθέσει και εκείνο με τη σειρά του χρόνο να σε ακούσει όταν θα γίνει ετών δεκαπέντε.

 

Μια άλλη λύση είναι να τρώνε οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους τουλάχιστον κάποιες φορές την εβδομάδα. Η ώρα του φαγητού είναι μια καλή ευκαιρία για επικοινωνία. 

 

Επίσης μια στιγμή, πολύ τρυφερή και παραγωγική, είναι η ώρα του ύπνου όπου ο γονιός μπορεί να μείνει λίγο μαζί με το παιδί, να του μιλήσει και να το κανακέψει πριν κοιμηθεί. Συνήθως την ώρα αυτή τα παιδιά εξομολογούνται ό,τι τους έχει απασχολήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το έχουν ανάγκη αυτό για να μπορέσουν να κοιμηθούν χωρίς φόβους και άσχημα όνειρα. Χτίζεται έτσι μια γλυκιά σχέση εμπιστοσύνης και σιγουριάς. Μην την κόψετε ποτέ αυτή τη συνήθεια της καληνύχτας. Ακόμα και όταν το παιδί σας έχει κρεμάσει στην πόρτα του δωματίου του «Απαγορεύεται η είσοδος», καλωσορίζει με ανακούφιση το γονιό που μπαίνει για να το καληνυχτίσει.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έναν προβληματισμό σχετικά με το χρόνο γενικότερα:

 

Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν απογευματινές δραστηριότητες. Είναι ωφέλιμο τόσο για την υγεία όσο και για την κοινωνική και πνευματική τους ανάπτυξη. Όμως κάποιες οικογένειες το παρακάνουν. Τρέχουν συνεχώς με άγχος να προλάβουν τα αθλητικά, τις ξένες γλώσσες, το ωδείο, το μπαλέτο και πόσα άλλα…  Κάποια παιδιά φτάνουν να ξεκινήσουν τη δουλειά του σχολείου στις 7 το απόγευμα, να τελειώσουν κατά τις 9 κάτω από τις καλύτερες συνθήκες και με την μπουκιά στο στόμα να κάνουν μια τελευταία επανάληψη στην ορθογραφία πριν πέσουν στο κρεβάτι ξερά από την κούραση. Είναι άραγε ανάγκη των παιδιών να τραβιούνται σε όλες αυτές τις δραστηριότητες από πολύ μικρή ηλικία ή μήπως το πρόγραμμα που διαμορφώνεται για χάρη τους εξυπηρετεί στην πραγματικότητα κάποιες ανάγκες και φιλοδοξίες των γονιών;

 

Τα πιο πολλά παιδιά έχουν ανάγκη από λίγο χρόνο ξεκούρασης, παιχνιδιού, τηλεόρασης και γενικά τεμπελιάς. Τότε μπορούν να χαζολογήσουν, να ακούσουν μουσική, να ονειρευτούν και να αφήσουν τη φαντασία τους να ταξιδέψει. Το παιδί που έχει την ευκαιρία να σταματήσει για λίγο τη ρουτίνα του και να μείνει μόνο με τον εαυτό του, να προβληματιστεί και να σκεφτεί ελεύθερα (και όχι καθ’ υπαγόρευσιν), ωριμάζει γρηγορότερα και εξελίσσεται καλύτερα σαν άνθρωπος!

 

Προβληματιστείτε λοιπόν καλοί γονείς: «Πώς θα εξοικονομήσω χρόνο για το παιδί μου;»

 

* H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας 

 

http://www.eimaimama.gr/