Παίρνω τρέχοντας την ανηφοριά,
πριν ανεβεί το φεγγάρι
τ' ουρανού τα σκαλιά...
Σ' ανταμώνω στις μυρτιές,
κάτω απ' των άστρων
τις μικρές αναλαμπές...
Άνοιξη η αγκαλιά σου,
κόκκινη παπαρούνα,
στάζει αγάπη,
μέλι η καρδιά σου...
Σηκώνω το πρόσωπό σου,
βουτώ στα μάτια σου,
χείλη αγριοκέρασα φιλώ...
Κυκλάμινο το σώμα σου,
ανθάκι στα χέρια μου,
τρυφερό, δροσερό...
Πόση ομορφιά
ν' αντέξω ο φτωχός;
Τρέμω μη χαθείς στο χάραμα,
μην εισαι αερικό..
Στη σκέψη διαλύομαι,
σκορπώ...
Γεωργία Σ.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου