Παράνομη βία στη βία της παρανομίας;

Το κακό δεν είναι ότι πολλοί τους είπαν και φωναχτά «καλά τους έκαναν», ή και για να χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή αριστερίστικη φράση, «γεια στα χέρια τους».

Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης

Το χειρότερο που ανέδειξε η πιθανολογούμενη κακοποίηση των κατηγορουμένων για τη ληστεία στο Βελβεντό είναι η εμμονή μιας κοινωνίας να βγάζει το γινάτι της παρά να λύνει τα προβλήματα. Ένθεν κακείθεν. Εκείνοι που χάρηκαν με τον ξυλοδαρμό των κατηγορουμένων δεν διαφέρουν και πολύ από τους μπαχαλάκηδες. Και οι τελευταίοι ξέρουν ότι το να κατεβάσουν μια βιτρίνα δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, ούτε κοινωνικό ούτε ατομικό. Το κάνουν όμως για να εκδικηθούν.

Είναι πολλοί εκείνοι που δεν κατανοούν ότι η βία δεν αποτελεί λύση, αλλά ότι είναι το πρόβλημα , ότι η δημοκρατία εφευρέθηκε ακριβώς για να ελαχιστοποιήσει τη βία εντός τη κοινωνίας ότι στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας φτιάχτηκαν-ύστερα από πολλές δοκιμές και λάθη- κάποιοι κανόνες που ονομάζονται νόμοι, ότι αυτοί οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρώς από εκείνους που είναι εντεταλμένοι για την εφαρμογή τους, ότι η περιττή βία πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο με τη νόμιμη βία που είναι και η μόνη χρήσιμη βία, ότι και η άσκηση της νόμιμης βίας έχει κανόνες και η υπέρβασή τους θεωρείται περιττή , άρα και παράνομη βία.   

 Η μόνη βία που επιτρέπεται σε μία δημοκρατική κοινωνία είναι αυτή της αυτοάμυνας. Ακόμη και για το κράτος που εκ του κοινωνικού συμβολαίου έχει το μονοπώλιο της βίας. Οι διωκτικές και δικαστικές αρχές είναι οι μόνες που μπορούν διά της βίας να επιβάλουν μία απόφαση, αλλά μέχρις εκεί. Δεν εκδικούνται το κακό που έκαναν κάποιοι παραβάτες του νόμου, περιορίζουν κάποιον για να προστατεύσουν την κοινωνία από επανάληψη του κακού. Μπορούν να ασκήσουν βία κατά τη σύλληψη, αλλά μόνο ως αυτοάμυνα στην πιθανή βία που ασκεί ο συλληφθείς. Δεν μπορούν να βιαιοπραγήσουν μετά τη σύλληψη διότι τότε παύουν να είναι μέρος της λύσης, γίνονται κομμάτι του προβλήματος. Παύουν να είναι όργανα του νόμου, γίνονται παραβάτες του, όπως και οι συλληφθέντες.

Κάποιο μπορεί να σκέφτονται με όρους Αλίκης Βουγιουκλάκη στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο». Μπορεί να θεωρούν ότι οι σφαλιάρες σωφρονίζουν τους κακοποιούς και γι αυτό πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια που ασκείται από τα όργανα του νόμου. Η ιστορία έδειξε ότι η παράνομη βία δεν μειώνει τη βία, τη διογκώνει. Στις ΗΠΑ που έχουν τη σκληρότερη (νόμιμη) απάντηση στην παράνομη βία δεν είδαμε αποτελέσματα σωφρονισμού. Η θανατική ποινή δεν μείωσε την εγκληματικότητα. Δεν ξέρουμε και δε νομίζουμε ότι την αύξησε, αλλά οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό φυλακισμένων σε σχέση με το τον πληθυσμό σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η βία είναι ένα σύνθετο φαινόμενο και χρειάζεται σύνθετες πολιτικές για να ελαχιστοποιηθεί. Η μηδενική ανοχή στην παρανομία στη Νέα Υόρκη και αλλαχού ‘έχει αποδείξει ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Όμως η μηδενική ανοχή πρέπει να είναι καθολική για να λειτουργεί. Δεν πρέπει να διακρίνεται αναλόγως των κινήτρων-του νόμου ή της επανάστασης- που κηρύσσει κάποιος ότι έχει, Γι’αυτό η τιμωρία όλων των ενόχων είναι η μόνη λύση που έχει η κοινωνία για να αμυνθεί. Κι όταν λέμε όλων, εννοούμε όλων…

Καθημερινή via koolnews