Βουλή για κλάματα

Γιατί μας εκπλήσσουν αι «πέφτουμε συνεχώς από τα σύννεφα» με όσα συμβαίνουν στη Βουλή; Πρωτάκουστα, χυδαία, άθλια ή όποιον άλλο χαρακτηρισμό θέλετε να δώσετε… Το ζήτημα είναι ότι η ποιοτική σύνθεση  της συγκεκριμένης Βουλής είναι τέτοια που δυστυχώς επιτρέπει όποιον ανοίκειο χαρακτηρισμό φιλοξενούν τα λεξικά της ελληνικής γλώσσας και πάλι μπορεί να αφήνει κάτι ακάλυπτο. Αν έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε «ζωντανά» μια συνεδρία σε Ολομέλεια- δεν είναι τόσο δύσκολο να ζητήσετε μία άδεια εισόδου στα θεωρεία- θα αντιληφθείτε ότι ακόμη κι αν δεν ένα στόμα βουλευτού, μόνον από τον κώδικα ενδυμασίας που ακολουθούν οι νεοφώτιστοι επαναστάτες της Αριστεράς, την ανυπαρξία σεβασμού προς το Κοινοβούλιο, τη λειτουργία του και ο,τι συνεπάγεται η κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Φαίνεται ότι νεόκοποι και νεοεισελθόντες νομίζουν ότι ξεστήθωτοι με ανοικτά πουκάμισα, με χαμηλά-και λερά- τα τζίν περί την οσφύν, με μπουφάν εκδρομικά για τον Παρνασσό και κυρίες να εκδράμουν στη λαϊκή αγορά είναι ο,τι συνάδει με την ιδεολογία τους. Τι κρίμα που δεν είχαν ποτέ την τιμή να συνυπάρξουν με τον κομψό Χαρίλαο Φλωράκη ή τους πολύ καθως πρέπει Ηλιού και Κύρκο, ακόμη και με τον Μίκη Θεοδωράκη, ώστε να αντιληφθούν ότι η επαναστατικότητα μπορεί να συμβαδίζει τόσο με τις γραβάτες όσο και με τα κοστούμια.

Αλλά πέρα από το «φαίνεσθαι» που προκαλεί θυμηδία, υπάρχει και η γλώσσα που προκαλεί φαινόμενα ζάλης. Ο ενικός, οι βαρείς χαρακτηρισμοί, οι ύβρεις, οι συνεχείς διαπληκτισμοί από «τους περισσότερο Έλληνες», από «τους περισσότερο υπερ-πατριώτες», από τους περισσότερο «πολλά βαρείς άντρες» δεν αγγίζουν απλώς αλλά ξεπερνούνται όρια μιας καθιερωμένης κοινωνικής συμπεριφοράς. Πολλές φορές μιλάμε για το λεξιλόγιο της νεολαίας ότι είναι απαράδεκτο και καταστροφικό για την ελληνική γλώσσα το οποίο όμως ωχριά μπροστά στο χρησιμοποιούμενο λεξιλόγιο μερίδας πατέρων του έθνους. Δεν είναι ότι πολλοί εξ αυτών έχουν σπουδές Λυκείου ή ότι βρέθηκαν να κατέχουν  έδρα εκ συμπτώσεων- από δεύτερη κατανομή ή εκ μεταφοράς. Είναι ότι δεν έχουν κοινωνική αγωγή, δεν έχουν παιδεία, δεν έχουν στοιχειώδη επίγνωση της θέσης της οποίας τους επεφύλαξε η τύχη. Θέλω να πιστεύω ότι οψέποτε γίνουν εκλογές εν θα ξαναφιλοξενηθούν στα έδρανα γιατί οι ηγεσίες των κομμάτων έχουν αντιληφθεί ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό είναι ολίγιστο για να ασχοληθεί με τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πολίτης και τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να επιλύσει η Ελλάδα, ώστε να μη διακυβέυονται η παρουσία της στην Ε.Ε. και η θέση της στην ευρωζώνη.

Όμως το ζήτημα δεν είναι ότι πιστεύουν οι ηγεσίες καθότι «αυτοδικαίως» οι εκλεγέντες θα βρίσκονται στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Εναπόκειται σ’εμάς ποιους θα επιλέξουμε. Ας αποφασίσουμε ότι… ου παντός έξεστι ες Βουλή προσιέναι.

Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ελεύθερος Τύπος via koolnews