Καπνοί

ΜΑΥΡΟΣ καπνός έβγαινε εδώ και μέρες από τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα. Οπως και η εκλογή ενός νέου Πάπα, έτσι και η συμφωνία με τους δανειστές δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται εύκολα. Δηλαδή αν δεν προηγηθούν αρκετές συναντήσεις. Με τον ίδιο τρόπο που η ανάδειξη νέου Ποντίφικα απαιτεί συνήθως αλλεπάλληλες ψηφοφορίες, μέχρι να βγει λευκός καπνός, όπως έγινε χθες το βράδυ.

ΩΣΤΟΣΟ, αυτή η φορά είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Αμφότερες οι πλευρές δεν δημιουργούν μια αίσθηση θρίλερ. Και δεν έχουν εμφανιστεί οι συνήθεις ύποπτοι σε Βρυξέλλες και Βερολίνο για να μας απειλήσουν ότι το τέλος του κόσμου είναι κοντά και το γκραν φινάλε ξεκινάει από την Ελλάδα. Γιατί; Διότι η καθυστέρηση έχει περισσότερο να κάνει με τις φιλοδοξίες της ελληνικής πλευράς παρά με τις πιέσεις των τροϊκανών. Η Αθήνα θα ήθελε να επιτύχει κάποιες διευθετήσεις που να δίνουν μια αίσθηση ότι ο ζυγός στον τράχηλο της κοινωνίας θα είναι λιγότερο βαρύς. Την ίδια ώρα είναι σαφές ότι τα διεθνή συμφραζόμενα έχουν αλλάξει. Οι αγορές επιμένουν να βλέπουν «χάπι εντ» στην κρίση της ευρωζώνης.

ΙΣΩΣ και λόγω προσωπικότητας , ο Πολ Τόμσεν είναι η εμβληματική φυσιογνωμία μεταξύ των τροϊκανών. Είναι και θεσμικά λογικό αφού το ΔΝΤ, ως οργανισμός, έχει μεγάλη εμπειρία παρεμβάσεων σε χώρες. Αντιθέτως, για την Κομισιόν ή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι η πρώτη φορά. Από την άποψη αυτή, δεν είναι τυχαίο ότι ήταν οι Γερμανοί που επέβαλαν ουσιαστικά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και διά του ελληνικού προγράμματος σε όλο τον Νότο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ΔΝΤ είναι επίσης το μακρύ χέρι των Αμερικανών. Μπορεί να είναι επικεφαλής η Κριστίν Λαγκάρντ. Αλλά αυτό είναι η βιτρίνα. Το πραγματικό κουμάντο, επιμένουν όσοι ξέρουν, το κάνει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Ντέιβιντ Λίπτον. Τι θέση είχε πριν; Ηταν ειδικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα και μέλος τόσο του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας όσο και του Εθνικού Συμβουλίου Οικονομίας του Λευκού Οίκου.

ΤΟ ΔΝΤ δεν είναι ακριβώς ο κακός της τρόικας. Είναι όμως αυτός που δεν βλέπει το ελληνικό πρόβλημα μόνο στην ευρωπαϊκή προοπτική του. Αλλά αυτός που βλέπει το πρόβλημα της Ελλάδας ως πρόβλημα της Ευρώπης που δημιουργεί προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι, ας πούμε, τυχαία η άτυπη διαφορά απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και άλλων μελών της τρόικας στο θέμα των κυπριακών τραπεζών. Οι Κύπριοι θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα και τα καταστήματα των τραπεζών τους να τα πάρουν, θέλοντας και μη, οι ελληνικές τράπεζες. Είναι μια γρήγορη λύση για να ξεφορτωθούν υποχρεώσεις. Οι Ευρωπαίοι της τρόικας δεν έχουν εκ προοιμίου αντίρρηση. Το ΔΝΤ όμως δεν συμφωνεί. Φυσικά, είναι ένα ερώτημα αν θα συναινέσει και η ελληνική κυβέρνηση – κάτι όχι εντελώς βέβαιο. Το θέμα εκκρεμεί.

ΠΙΣΤΕΥΑΝ ο Τόμσεν και οι συν αυτώ τον Μάιο του 2010 ότι τρία χρόνια αργότερα θα συνέχιζαν να επισκέπτονται την Ελλάδα; Μάλλον όχι. Το πρόγραμμα φτιάχτηκε γρήγορα, βασισμένο σε λάθος υποθέσεις, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Δηλαδή στο πουθενά. Η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι στο πουθενά δεν μπορείς να σταθείς.

Δημήτρης Μητρόπουλος

Τα Νέα via koolnews