Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. 15χρόνια μετά τον θάνατό του ο ιστορικός ηγέτης της Κεντροδεξιάς «ενώνει» το ελληνικό πολιτικό σύστημα στην εκδήλωση που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής.
Σε μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης μίλησαν -χωρίς αντιπαραθέσεις- για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα.
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής
Κορυφαίος Έλληνας πολιτικός της ελληνικής μεταπολεμικής περιόδου, ο αποκαλούμενος ως Εθνάρχης γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1907 στην Πρώτη, μια κωμόπολη κοντά στις Σέρρες, και αποφοίτησε από την Νομική Σχολή Αθηνών, το 1929. Η πρώτη του εκλογή ως βουλευτής έγινε για πρώτη φορά το 1935 με το αντιβενιζελικό Λαϊκό Κόμμα.
Στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη δικηγορία. Επανήλθε στην ενεργό πολιτική το 1946, όταν έλαβε μέρος στις εκλογές της 31ης Μαρτίου ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος στις Σέρρες και ήταν τότε που εξελέγη πρώτος σε ψήφους βουλευτής. Κατ’ ουσίαν, όμως, η απαρχή της σπουδαίας πολιτικής σταδιοδρομίας του εκκινεί με την θητεία του ως Υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Παπάγου (1952-1955). Εκείνη είναι η πρώτη περίοδος που η μεταπολεμική Ελλάδα γνωρίζει μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη δυτικού που φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Παρόλα αυτά, η πρωτοβουλία του βασιλέα Παύλου να αναθέσει τον σχηματισμό της κυβέρνησης, στις 5 Οκτωβρίου 1955, εξέπληξε τους πάντες, αφού επικρατέστεροι για τη διαδοχή ήταν οι αντιπρόεδροι της κυβέρνησης Παπάγου, Στέφανος Στεφανόπουλος και Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Ο Καραμανλής, θέλοντας να κάνει μια αναγεννητική τομή στην πολιτική ζωή της χώρας, προέβη στην ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ) και προσέφυγε στις κάλπες τον Φεβρουάριο του 1956. Η επικράτηση στην πρώτη αυτή και στη συνέχεια σε δύο ακόμη εκλογικές αναμετρήσεις, το 1958 και το 1961, του επέτρεψε να διατηρήσει αδιάλειπτα την εξουσία για μία οκταετία (1955-1963), ένα επίτευγμα χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας. Όραμά του υπήρξε μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τα σύνδρομα της δυσπραγίας και της φτώχειας. Όμως, παρά τις προσπάθειές του, ο εκσυγχρονισμός στο πολιτικό πεδίο κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες, λόγω των εμφυλιοπολεμικών συνδρόμων, που παρέμειναν ισχυρά στην Ελληνική Δεξιά.
Η καίρια τομή στην εξωτερική πολιτική του εντοπίζεται στην προσπάθεια για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Έπειτα από επίπονες διαπραγματεύσεις διετούς διάρκειας, η Ελλάδα θα γίνει δεκτή στην αρχική ομάδα των Έξι, ως πρώτο συνδεδεμένο μέλος, στις 9 Ιουλίου 1961. Καθώς το διεθνές περιβάλλον ήταν αρνητικό για την άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε από τότε ως πρωταρχικό του στόχο, την διασύνδεση των ελληνικών συμφερόντων με τους Δυτικούς Θεσμούς. Σε αυτό το κλίμα, πρόεκυψε και η υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959.
Η πρώτη κυβερνητική οκταετία του Κωνσταντίνου Καραμανλή διακόπηκε απρόβλεπτα, με την παραίτησή του, τον Ιούνιο του 1963, ύστερα από διαφωνία με τον βασιλέα Παύλο, η οποία σηματοδότησε τη ρήξη του με τα Ανάκτορα. Μια ενδοσυστημική κρίση της Δεξιάς που πρόεκυψε μετά τον «Ανένδοτο» που είχε κηρύξει o Γεώργιος Παπανδρέου , κατηγορώντας τον Καραμανλή ότι κέρδισε τις εκλογές του 1961 με βία και νοθεία. Η εκτράχυνση του πολίτικου σκηνικού συνδέεται σαφώς και με την δολοφονία Λαμπράκη από παρακρατικούς στη Θεσσαλονίκη κάνοντας τον Καραμανλή να πει το ιστορικό «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο». Υπό την σκιά των παραπάνω, στις εκλογές του 1963 ηττήθηκε από την «Ένωση Κέντρου» και τότε παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΕΡΕ, αυτοεξοριζόμενος στο Παρίσι όπου ιδιώτευσε επί 11 χρόνια μέχρι τη Μεταπολίτευση.
Η δεύτερη περίοδος της πολιτικής του σταδιοδρομίας εκκινεί στις 24 Ιουλίου 1974, όπου επανήλθε στην Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ως επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας», κατόρθωσε με συνετές και αποφασιστικές κινήσεις να αποκαταστήσει πλήρως τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα. Νομιμοποίησε το ΚΚΕ έπειτα από 26 χρόνια παρανομίας, ενώ προχώρησε στην αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ως αντίδραση για την άρνηση της Συμμαχίας να αντιταχθεί στην προέλαση των Τούρκων στην Κύπρο (Αττίλας 2). Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές (17 Νοεμβρίου 1974) ο Καραμανλής επικράτησε με το επιβλητικό 54,2% των ψήφων. Η άνετη νίκη του και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση (Νοέμβριος 1977), θα του επιτρέψει να παραμείνει αδιάλειπτα στην εξουσία για μία εξαετία, επικεφαλής της «Νέας Δημοκρατίας», ενός νεοσύστατου σχηματισμού, που εντάσσεται στον κεντροδεξιό χώρο, με ιδεολογικό στίγμα τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Η διενέργεια δημοψηφίσματος, στις 8 Δεκεμβρίου 1974, τερμάτισε τη μακρά διένεξη για το πολιτειακό, με την οριστική εγκαθίδρυση της αβασίλευτης δημοκρατίας.
Η εκπόνηση και η ψήφιση νέου και προοδευτικού Συντάγματος, τον Ιούνιο του 1975, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την εμβάθυνση και την παγίωση της Δημοκρατίας. Την εξαετία 1974-1980 και παρά τη διεθνή ενεργειακή κρίση, που έπληξε και τη χώρα μας, το εθνικό εισόδημα αυξανόταν με ρυθμούς 5% ετησίως, ενώ το κατά κεφαλήν εισόδημα σημείωσε αύξηση 50%. Στην εξωτερική πολιτική, η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, τα διπλωματικά ανοίγματα τις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες και τη Μόσχα καταγράφονται στο ενεργητικό του.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική το 1980, μετά την υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Στις 5 Μαΐου 1980 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου βρισκόταν προ των πυλών της εξουσίας. Το 1985 ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αθετεί την υπόσχεση του προς τον Καραμανλή για δεύτερη θητεία και προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη.Επανεξελέγη στο ύπατο αξίωμα της χώρας την πενταετία 1990-1995, οπότε αποχώρησε οριστικά από την πολιτική. Είχε συμπληρώσει 60 χρόνια στο πολιτικό προσκήνιο: 8 χρόνια ως υπουργός, 14 ως πρωθυπουργός και 10 ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, στις 23 Απριλίου 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου