Είναι πολλές οι ενδείξεις ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός έχει αρχίσει, επιτέλους, να «κινείται» και καθώς δύο παράδοξα παραδείγματα υπέπεσαν στην αντίληψή μου, σπεύδω να σας τα διηγηθώ.
Περίπτωση πρώτη: Στο σπίτι φίλου έφτασε «ραβασάκι», που έγραφε το εξής: «Σας γνωστοποιούμε ότι βάσει των στοιχείων της υπηρεσίας μας δεν έχετε καταβάλει τα τέλη κυκλοφορίας για το έτος 2009-10 (!). Κατόπιν τούτου, παρακαλείστε εντός 5 ημερών όπως προσέλθετε στη ΔΟΥ, προσκομίζοντας οποιοδήποτε δικαιολογητικό αποδεικνύει ότι έχουν αποπληρωθεί. Τυχόν μη προσέλευσή σας συνεπάγεται την αναγνώριση της οφειλής και συνεπώς το πρόστιμο θα καταβληθεί». Περίπτωση δεύτερη: Σε εκατοντάδες αγρότες φτάνουν επιστολές από τις εφορείες, που τους καλούν να αιτιολογήσουν κάποιες αδήλωτες καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Πρόκειται, όπως έμαθα, για κοινοτικές επιδοτήσεις που λάμβαναν ήδη από τη δεκαετία του ’90 και τις οποίες οι τράπεζες τους ενθάρρυναν να επενδύσουν εκτός Ελλάδος (σε ομόλογα κ.λπ.).
Οι εν λόγω επιδοτήσεις όμως εξαιρούνταν νομίμως του φόρου και οι αγρότες απέφευγαν να τις καταγράψουν στις δηλώσεις τους, με συνέπεια τώρα να καλούνται να αποδείξουν αναδρομικά το «πόθεν έσχες» τους αναζητώντας εναγωνίως τα σχετικά παραστατικά. Πιθανώς κάνουμε όλοι την ίδια σκέψη: Οτι το κράτος, έστω κατόπιν εορτής, κάνει επιτέλους τη δουλειά του, ομολογώντας βέβαια και πόσο χαοτικά λειτουργούσε επί δεκαετίες. Ο φίλος μου, για παράδειγμα, δεν θυμάται να μην έχει πληρώσει τα τέλη του Ι.Χ. του για το 2009, αλλά δεν έχει και κάποιο παραστατικό για να το αποδείξει. Και ευλόγως ρωτάει γιατί να καταβάλει το πρόστιμο όταν το κράτος ουδέποτε τον ενημέρωσε ότι θα έπρεπε να κρατάει επί 5ετία (!) τις σχετικές αποδείξεις.
Ανάλογες είναι, προφανώς, οι ενστάσεις και των αγροτών. Πολύ περισσότερο, όταν το μπάχαλο ελληνικό Δημόσιο δεν ήλεγξε ποτέ αν οι παχυλές κοινοτικές επιδοτήσεις διοχετεύονταν στα χωράφια, δηλαδή στον σκοπό για τον οποίο χορηγούνταν, και έρχεται τώρα να τιμωρήσει –προσέξτε– όχι τους αγρότες που τις σκόρπισαν π.χ στα μπουζούκια, αλλά τους λιγότερους, που τις επένδυσαν εκτός Ελλάδος.
Θα μπορούσε να πει κανείς χαλάλι. Με την έννοια ότι το κράτος, επιτέλους, αναζητεί και τιμωρεί τους παραβάτες, έστω με κάποιες αδικίες. Και εκτιμώ πως όλοι θα επικροτούσαμε μια τέτοια αλλαγή αν είχαμε πεισθεί ότι όντως το υπ. Οικονομικών χτίζει εκ του μηδενός ένα αυστηρότερο και κυρίως δικαιότερο σύστημα ελέγχων και ποινών.
Είναι όμως έτσι; Ουδείς είναι βέβαιος. Διότι αυτό που διαπιστώνουμε ακόμη και όσοι δεν έχουμε σπουδάσει οικονομικά είναι ότι η κυβέρνηση μοιάζει πλέον να επιδράμει επί δικαίων και αδίκων, για να «αφαιμάξει» ό,τι μπορεί, προκειμένου απλώς να επιτύχει τους βραχυπρόθεσμους στόχους που της έχουν επιβληθεί. Το αποδεικνύει μια σειρά μέτρων, τα οποία επέφεραν, μάλιστα, τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Η τρομακτική αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης μείωσε κατά 80% την κατανάλωση, με συνέπεια το κράτος να χάνει αντί να κερδίζει χρήματα. Το ίδιο συνέβη και με την αλόγιστη αύξηση της βενζίνης, η οποία λόγω και της υπερφορολόγησης στα τέλη κυκλοφορίας παρόπλισε εκατοντάδες χιλιάδες Ι.Χ., τα οποία σε άλλη περίπτωση προφανώς θα κινούνταν, αποδίδοντας κάποιους φόρους. Ακριβώς το ίδιο κατεγράφη και με τον φόρο στον καπνό, που εκτόξευσε τη λαθρεμπορία.
Η θεωρία ότι η υπερβολική φορολόγηση οδηγεί σε μείωση αντί αύξηση εσόδων δεν είναι καινοφανής. Εχει αποδειχθεί ήδη από το 1970, με την περιβόητη καμπύλη Λάφερ, που αποδεικνύει με απλά λόγια πως, όταν το κράτος δεν υπολογίζει τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και τους υπερφορολογεί σε περιόδους ύφεσης, επιτυγχάνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσβλεπόμενα.
Ολα τούτα τα γνωρίζει βέβαια ο κ. Γ. Στουρνάρας, αλλά και ο κ. Αντ. Σαμαράς, που τα είχε επισημάνει πριν αναλάβει τα ηνία της χώρας. Αμφότεροι ελπίζουν προφανώς ότι το στοίχημα θα τους βγει μέχρι τα τέλη του έτους, για να εμφανίσουν ένα οριακό πλεόνασμα και να διασφαλίσουν νέο «κούρεμα» του χρέους. Εξ ου και μας λένε ότι «φάγαμε τον γάιδαρο και μένει η ουρά». Είθε να έχουν δίκιο. Κυρίως για όσους επιδεικνύουμε γαϊδουρινή υπομονή εδώ και τρία χρόνια και αισθανόμαστε πια έτοιμοι να σκάσουμε…
του Κωνσταντίνου Ζούλα
Καθημερινή via koolnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου