Όσοι από εμάς έζησαν τα τελευταία χρόνια του πολέμου ή ήταν μικροί για να θυμούνται τον Εμφύλιο, έζησαν την πιο καλή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δεκαετίες ανασυγκρότησης, ανάπτυξης, ευκαιριών, ελπίδας και τέλος, υλικής ευμάρειας.
Η οικονομική άνεση, που προπολεμικά υπολογιζόταν σε μερικές δεκάδες οικογενειών, διαχύθηκε σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα ώστε τα διαμερίσματα και στη συνέχεια τα αυτοκίνητα και τα ταξίδια στο εξωτερικό για ψώνια να γίνουν κοινός τόπος.
Από λαός σκληραγωγημένος στις κακουχίες και στην ξενιτιά, οι έλληνες μεταμορφώθηκαν σταδιακά σε μαλθακούς καταναλωτές. Και πολλοί από τους νέους αυτούς Έλληνες, που δε γνώρισαν από τις οικογένειές τους παρά μόνο την διαπαιδαγώγηση της ανέχειας, πέρασαν στην οικογένειά τους την αυταρέσκεια του γρήγορού πλουτισμού και την περιφρόνηση για οποιοδήποτε εμπόδιο θέτει η νομιμότητα στην ασυδοσία.
Όταν οι απαγορεύσεις της αστικής κοινωνίας και η ηθική του στυλοβάτη της οικογένειας έχασαν την αξιοπιστία τους, οι πρώτοι που το κατάλαβαν ήταν τα παιδιά.. Έτσι, για τους ευνοημένους γόνους της δεύτερης και της τρίτης μεταπολεμικής γενεάς η εχθρότητα για τους νόμους και την πολιτική συναίνεση έγινε ένα είδος πολιτικής ορθοδοξίας.
Η μετάλλαξη των αστών συνέπεσε με την κακή συνείδηση δεξιών γόνων για την κακομεταχείριση της Αριστεράς. Καθώς μάλιστα οι αριστεροί κυριαρχούν μεταπολεμικά στον κόσμο της διανόησης, η αποκατάστασή τους έγινε ένα ακόμη στοιχείο της νέας ορθοδοξίας. Δυστυχώς η μεταπολιτευτική Αριστερά αποτέλεσε πρόσθετο σύμπτωμα της συμβατικής μας σκέψης. Όχι μόνο δεν κομίζει τίποτα σημαντικό με τα σημερινά μας προβλήματα αλλά αναμασάει τις πιο ξεπερασμένες ιδέες της επαναστατικής αυταρχικότητας.
Στα απομνημονεύματα του για την προπολεμική Αυστροουγγαρία, ο Στέφαν Τσβάιχ έγραφε: «Βρίσκαμε το καινούριο, γιατί ποθούσαμε το καινούριο, πεινούσαμε για κάτι που μας άνηκε, και άνηκε μόνο σε εμάς και όχι στον κόσμο των πατέρων μας. Οι νέοι διαθέτουν, όπως μερικά ζώα ένα ένστικτο που τους προειδοποιεί για τις μετεωρολογικές μεταβολές. Κι έτσι η γενιά μας προαισθανόταν, πριν ακόμη το υποπτευθούν οι καθηγητές μας και τα πανεπιστήμια, πως κάτι καινούριο ερχόταν».
Μπορούμε άραγε να πούμε το ίδιο και για τους δικούς μας νέους σήμερα, όταν οι πιο ανήσυχοι προσανατολίζονται σε χώρες του εξωτερικού προς αναζήτηση καλύτερης τύχης και οι περισσότεροι ατενίζουν με πίκρα τον χαμένο παράδεισο της πρόσληψης στο Δημόσιο; Μέσα στα τέσσερα τελευταία χρόνια μεταμορφωθήκαμε σε κοινωνία με 1.300.000 συμπολίτες χωρίς κανένα εισόδημα, αριθμός υπερδιπλάσιος από εκείνον του 2007(Κ. Καλλίτσης, 13/01/13). Αναρωτιόμαστε, για μία ακόμη φορά στη νεότερη ιστορία μας, ποιοι είμαστε, τι μας έχει απομείνει από το παρελθόν μας και, κυρίως, που πάμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε μια σταθερή για μας αξία και γι αυτό στη σημερινή καταχνιά παραμένει ένας φάρος προσανατολισμού. Δεν υπόσχεται η Ε.Ε. επιστροφή στις μέρες των χαμηλότοκων δανείων που χρηματοδοτούσαν τις καταναλωτικές μας συνήθειες. Η διαπαιδαγώγηση της ανέχειας ίσως καταστήσει την επόμενη γενιά πιο λιτοδίαιτη και λιγότερο απαιτητική, αλλά πιο εφευρετική.
Στο μεταξύ, τα προβλήματα της προβληματικής διαπαιδαγώγησης εισέρχονται ήδη στην πολιτική. Διεκδικητικοί, συχνά ανεπάγγελτοι πολιτευτές, μεγαλωμένοι χωρίς γνώση του κόσμου που μας περιβάλλει, ταλαιπωρούν τον πολιτικό μας βίο. Ποιοι θα αντικαταστήσουν άραγε την προβληματική ηγεσία της σήμερον; Αισιοδοξία προκαλεί το γεγονός ότι ο νόμος Διαμαντοπούλου αποδίδει εξαιρετικά Διοικητικά Συμβούλια για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Εξέχοντες Έλληνες της διασποράς προθυμοποιούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα. Θα χρειαστούν ωστόσο αρκετά χρόνια ώσπου το σωτήριο αυτό μέτρο να αποδίδει καρπούς. Στο μεταξύ, κάποιοι αριστείς της επιστήμης θα πρέπει να εγκαταλείψουν τον εφησυχασμό τους για να αντιμετωπίσουν τους σημερινούς βουλευτές που ανακαλύπτουν την πολιτική πυρίτιδα στον θεσμικά «υπανάπτυκτο» κόσμο.
Η σωτηρία μας δεν βρίσκεται στο προσωπικό της σημερινής Βουλής (εκτός ευάριθμων εξαιρέσεων). Θα πρέπει να καταλάβει ο πρωθυπουργός ότι η μόνη ελπίδα ανανέωσης του κόμματός του , αλλά και του πολιτικού κόσμου γενικότερα πρέπει να αναζητηθεί σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης με περισσότερους εξωκοινοβουλευτικούς τεχνοκράτες, σαν τον κύριο Στουρνάρα.
Του Θάνου Βερέμη
Καθημερινή via koolnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου