ΠΑΣΟΚ μερικής… απασχόλησης

Πριν από χρόνια (κι αφότου συνήλθε απ' τις «αντιαμερικανικές» δηλώσεις του για την εισβολή στο Ιράκ) ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ, ξεκίνησε να συρρικνώνει δραματικά το κοινωνικό κράτος στη χώρα του και να ενισχύει τις επιχειρήσεις, προκειμένου να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη.
Την ίδια ώρα οι άνθρωποί του στο κόμμα του, το SPD έθεταν θέμα μεταρρύθμισης της φυσιογνωμίας του κι εγκατάλειψης του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» ως στρατηγικού στόχου του κόμματος.

Κατά τους εκεί «εκσυγχρονιστές», στις τότε συνθήκες, ο «σοσιαλισμός» που μπορεί να ήταν η εξασφάλιση «ίσων ευκαιριών στη μόρφωση και την απασχόληση», η ανακατανομή του εισοδήματος και πολύ περισσότερο του πλούτου, περισσεύει.

Βεβαίως, η ενόχληση αλλά και η αντεπίθεση της αριστεράς πτέρυγας του SPD ανέστειλε τις εξελίξεις , αλλά, μόνον τις ανέστειλε! Το θέμα της απόρριψης του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» ως τελικού στόχου του κόμματος, ήταν απλώς θέμα χρόνου.

Το ουσιώδες όμως σ' όλην αυτήν την ιστορία, ήταν ότι την απάντηση στο εν λόγω πρόβλημα την έχουν δώσει οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες, οι οποίοι σε ποσοστό 70% (απ' το οποίον το 66% φίλοι, μέλη και ψηφοφόροι του SPD) απαντούσαν από καιρό, ότι η «σοσιαλδημοκρατία» στη Γερμανία ως κυβερνητική πρακτική, δεν έχει καμιά σχέση με τον στόχο του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» εδώ και πολλά χρόνια...

Ορθόν. Το θέμα είναι όμως πως, όταν οι Γερμανοί συζητούσαν για τέτοια θέματα, συζητούσαν σοβαρά! Όταν έλεγαν «δημοκρατικός σοσιαλισμός» και δεν το εννοούσαν πλέον, ήθελαν και να το αλλάξουν, να μη το λένε πια...

Αντιθέτως σε μας τα πράγματα είναι (όπως πάντα) μάλλον κωμικά. Οχι μόνον παρακολουθούμε (πιθηκοειδώς ως συνήθως) τη συζήτηση που άνοιξε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά οι καθ' ημάς «εκσυγχρονιστές» θέλουν να αλλάξουν και στο δικό τους κόμμα κατ' ακολουθίαν όρους, ορολογία και στόχους!

Αλλά να αλλάξουν τι; Πράγματα που δεν εννοούσαν ποτέ; Όταν έλεγαν, ας πούμε, «σοσιαλισμός» το εννοούσαν; Κι αν το εννοούσαν κάποιοι, πότε έπραξαν όλοι μαζί ως να το εννοούσαν;

Αφού λοιπόν ευτέλισαν αυτήν την έννοια (κι άλλες πολλές), τώρα θέλουν ξανά να «εκσυγχρονισθούν» και να τις απαρνηθούν.

Δεν είναι παράλογο, αλλά παραμένει πτωχοπροδρομικό.

Αλλά, πιο πτωχοπροδρομικό είναι ότι ενώ θέλουν να τις απαρνηθούν, δεν τολμούν!

Κι έτσι αρχίζουν, συνεχίζουν και (θα) επανακυκλώνουν τη γνωστή γλωσσική τους περιπλάνηση σε λέξεις που πια μισούν, έννοιες που τους φοβίζουν και ορολογίες για να λουφάρουν. Θα συζητούν για το φύλο των αγγέλων του δημοκρατικού (καθ' ημάς λαϊκιστικού) σοσιαλισμού προσπαθώντας να συνυπάρξουν Γιωργάκης-Χρυσοχοΐδης, Δρούτσας-Γρηγοράκος, Ξυνίδης – Καϊλή, παρένθετη η κυρία Αντωνίου (η… είμαι του Εκτελεστικού Γραφείου).

Το ΠΑΣΟΚ απορροφημένο στα ακατανόητα πλέον κι απ' το ίδιο εσωτερικά του (όπου ο ένας είναι υποψήφιο θύμα του άλλου), έχει απολέσει ακόμα κι εκείνον τον αλλοπρόσαλλο εαυτό του της εποχής τής «αλλαγής». Χωρίς κανέναν κοινό παρονομαστή πια δύναται να παράγει πια μάλλον μόνο ασυνάρτητα φαινόμενα, κάτι σαν Άννας Χρυσοχοΐδης για παράδειγμα.

Ικανό περισσότερο (προκειμένου να συνεχίσει να κυβερνά) να παίζει με το πολίτευμα (μνημόνιο, εκλογικός νόμος κ.ά.) και ταυτοχρόνως επαρκώς αναίσθητο στο πολίτευμα (προς το οποίο άλλωστε ουδέποτε υπήρξε ευσυγκίνητο, από την εποχή του Ανδρέα έως την εποχή της «εκσυγχρονιστικής» διαπλοκής), πάντα «φεύγει προς τα μπρος», χρησιμοποιώντας την κοινωνία.

Ένα περονιστικό σύνδρομο, αρχαίο (απ' την εποχή που οι πολίτες στη Ρώμη γινόντουσαν πελάτες των πολιτικών), όσον και αποτελεσματικό.

Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι απεδείχθη η λιγούρα των πληβείων για κράτος. Ο «εκσυγχρονισμός» του, αποδεικνύεται ο πειρασμός των Δυνατών για τυραννία.

Υ.Γ. Αυτό το νέο ψηφιακό ΠΑΣΟΚ που εισηγείται η κυρία Διαμαντοπούλου, έχει καμία σχέση με τον ιό που έχει μουρλάνει εσχάτως τα κομπιούτερ της επικράτειας; Α, μάλιστα! Συμπτω@§14*ππρ-Τι; Rfxgr@, E?...

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)

topontiki.gr