"Ποιον αγαπάς πιο πολύ, τη μαμά ή τον μπαμπά;”

Διαβάζω την παραπάνω φράση και σκέφτομαι…Την ερώτηση αυτή είχα κληθεί πολλές φορές ως παιδί να την απαντήσω. Πάντα ως… καλό και συνεσταλμένο παιδί έλεγα”Και τους δύο!” Την έχω κάνει όμως στο δικό μου παιδί; Με χαρά διαπιστώνω πως όχι. Την έχουν κάνει όμως άλλοι. Και κυρίως οι γυναίκες που “φρόντιζαν” για την ανατροφή του το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας, λόγω επαγγελματικών μας υποχρεώσεων.

Για τους παππούδες δεν θυμάμαι και δεν θέλω να πω ψέμματα. Ενδεχομένως και να έχουν “πετάξει” την ερώτηση “παγίδα” στο μικρό, όταν εγώ δεν είμαι μπροστά. Όχι από ενοχή για να μην το ακούσω, απλώς δεν έτυχε…

Τελικά πόσο σωστό ή ακατάλληλο είναι το συγκεκριμένο ερώτημα; Τί συναισθήματα γεννά στο παιδί; Το φέρνει ή όχι σε δύσκολη θέση; Ποια είναι η απάντηση που περιμένει τελικά όποιος θέτει το…«Ποιον αγαπάς πιο πολύ, τη μαμά ή τον μπαμπά;»

Τις απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, μας δίνει η παιδοψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου. Ένα σύντομο, περιεκτικό και εμπεριστατωμένο άρθρο που καλό θα ήταν να διαβάσουν οι γονείς…

“Συχνά, όταν οι μεγάλοι, φίλοι ή συγγενείς, δεν ξέρουν τι να πουν σε ένα παιδί, το ρωτούν: «Ποιον αγαπάς πιο πολύ, τη μαμά ή τον μπαμπά;»

Τι θα πρέπει να γνωρίζετε:

-Ένα παιδί τριών ή τεσσάρων χρόνων, δεν καταλαβαίνει ακόμα την έννοια αυτής της ερώτησης, γιατί δε γνωρίζει την έννοια της «σύγκρισης ποσοτήτων» και μετατρέπει συνεπώς το ερώτημα σε «ποιον αγαπάς εσύ».

-Eίναι μια απάντηση δύσκολη γιατί στο παιδί δημιουργείται σύγχυση και ένταση στην προσπάθειά του να καταλάβει τις προσδοκίες εκείνου που το ρωτά.

-Σε πολλές περιπτώσεις λέει «και τους δύο».

Oι μεγάλοι, όμως, επιμένουν: «Δεν είναι δυνατόν και τους δύο, κάποιον θα αγαπάς λίγο πιο πολύ» ή «Ποιος σου κάνει τα περισσότερα χατίρια;» Αυτές οι ερωτήσεις διχάζουν το παιδί.

– Aν εκείνη τη στιγμή παρευρίσκεται ο ένας μόνο γονιός, δεν είναι απαραίτητο να επιλέξει και συνεπώς δεν υπάρχουν προβλήματα. Πιθανώς υποδεικνύει ως «αγαπημένο» το γονιό που είναι παρών.

– Άλλοτε το παιδί μπορεί να δώσει μια απάντηση έμμεση, αν αντιλαμβάνεται την ερώτηση ως παγίδα. Θα πει, για παράδειγμα: «Ο μπαμπάς μού αγόρασε αυτό το παιχνίδι ή με πήγε στην παιδική χαρά».

– Όταν ο μπαμπάς κι η μαμά είναι κι οι δύο εκεί, το παιδί νιώθει λιγότερο άνετα. Aντιλαμβάνεται αμέσως το μορφασμό απογοήτευσης στο πρόσωπο του πατέρα, αν η απάντησή του είναι «τη μαμά» ή το αντίστροφο. Mαντεύει, δηλαδή, ότι προξένησε δυσαρέσκεια σε ένα πρόσωπο που αγαπά πολύ.

– H σχέση του με τους γονείς είναι μια πάρα πολύ σημαντική και ιδιαίτερη πλευρά της ζωής του για να μπορεί να επιλέξει.

– Θα ήταν καλό, λοιπόν, οι μεγάλοι να έβγαζαν από το ρεπερτόριό τους αυτή την ερώτηση.

Aπό την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο - Παιδοψυχολόγο

 

monohamogela.gr via http://www.akappatou.gr