Υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδίκως κατηγορείται πως ενσυνείδητα επιλέγει και συντηρεί τη στρατηγική της έντασης. Υποτίθεται ότι η στρατηγική της έντασης αποτελεί «ιστορικά δοκιμασμένη συνταγή του ακροδεξιού εξτρεμισμού».
Υποτίθεται ότι στη σημερινή Ελλάδα «νεοφιλελευθερισμός και Ακροδεξιά βαδίζουν χέρι-χέρι» και θέτουν «ζήτημα δημοκρατίας». Αυτά εξηγούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας προχθές σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Η Αριστερά απαντά στη στρατηγική της έντασης».
Μεταξύ άλλων, όμως.
Και δεν θα σταθώ στο υβρεολόγιο κατά πάντων που αποτελεί εσχάτως τη μονότονη πολιτική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά θα σταθώ σε δύο παρατηρήσεις του προέδρου του, τις οποίες θεωρώ κορυφαίες.
Παρατήρηση πρώτη. Διαπιστώνει ότι «είναι αδύνατον μια τόσο ωμή ταξική επίθεση να μη δημιουργήσει οξύτατο πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης της εξουσίας». Και προσθέτει : «Απέναντι σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα φτώχειας, ανεργίας και πολιτικής απονομιμοποίησης της εξουσίας δεν θα μπορούσε να αντιταχτεί τίποτα λιγότερο από την καταστολή και την έμπρακτη αμφισβήτηση της ίδιας της αστικής νομιμότητας, του ίδιου του κοινοβουλευτισμού».
Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει νόμιμη πολιτική εξουσία.
Και ότι στην «απονομιμοποιημένη» εξουσία δεν μπορεί να αντιταχθεί «τίποτα λιγότερο» από την αμφισβήτηση της αστικής νομιμότητας και του κοινοβουλευτισμού. Αυτά τα λίγα…
Παρατήρηση δεύτερη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποψιάζεται ότι όποιος «βρίσκεται εκτός του τόξου αυτής της μειωμένης νομιμότητας πρέπει να πληγεί». Και ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πληγούν; Συνδικαλιστές , απεργοί, μετανάστες, «συλλογικότητες»(;), πρωτοβουλίες, «ατομικοί διανοούμενοι»(;), καλλιτέχνες και «αντιεξουσιαστικές ομάδες» που συκοφαντούνται(!) «ως κύκλοι ανομίας και πυροδότες της βίας».
Πράγμα που σημαίνει ότι για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ οι αντιεξουσιαστικές ομάδες (που έθεσε υπό την προστασία του) δεν είναι κύκλοι ανομίας ούτε πυροδότες της βίας.
Τότε τι είναι; Παιδικές χορωδίες ή μήπως ενωμοτίες προσκόπων; Ομολογώ ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με εξέπληξε. Οχι επειδή είπε όσα είπε – έχω προ πολλού πειστεί πως με την ίδια ευκολία μπορεί να πει τα πάντα και το αντίθετό τους.
Με εξέπληξε επειδή ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οργάνωνε ολόκληρη εκδήλωση για να καταγγείλει τη στρατηγική της έντασης, στην οποία θα εξηγούσε για ποιον λόγο ο ίδιος επιλέγει σχεδόν ανεπιφύλακτα τη στρατηγική της έντασης.
Διότι προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση όποιος ενδιαφέρεται να τεθεί επικεφαλής διωκομένων και συκοφαντημένων «αντιεξουσιαστικών ομάδων» για να πολεμήσει την «αστική νομιμότητα», τον «κοινοβουλευτισμό», τα «επίσημα καθεστωτικά ΜΜΕ» ή το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα». Αλλά αν αυτό δεν λέγεται «στρατηγική της έντασης» τότε πώς ακριβώς λέγεται;
Του Γιάννη Πρετεντέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου