Σύμφωνα με άρθρο στο ρωσικό πρακτορείο Voice of Russia η «Η Γαλλία, που σπαράζεται από τις εσωτερικές αντιθέσεις και που δεν ξέρει πώς θα πρέπει να κάνει ελιγμούς ανάμεσα στις αμερικανικές εντολές, τις απαιτήσεις των Διεθνών Τραπεζών και τις αξιώσεις του τοπικού μουσουλμανικού πληθυσμού, βρίσκεται πολύ κοντά στην οικονομική και την πολιτιστική κατάρρευσή της».
Συνεχίζοντας το δημοσίευμα αναφέρει ότι «Το κράτος με επικεφαλής τον Φρανσουά Ολάντ μοιάζει όλο και λιγότερο με εκείνη την Γαλλία, για την οποία μέχρι τώρα συνηθιζόταν να μιλούν με τον πρέποντα σεβασμό. Θεωρείται, μάλιστα πολύ δικαιολογημένα, ότι τα προβλήματά της είχαν αρχίσει μετά το θάνατο του στρατηγού ντε Γκωλ, του οποίου η πολιτική απόβλεπε σταθερά στην ενίσχυση της κυρίαρχης θέσης της χώρας του. Είναι πολύ κατανοητή η στάση του ντε Γκωλ απέναντι στον Ρομπέρ Σουμάν – ο στρατηγός αντιπαθούσε τον έμμεσο εμπνευστή της ΕΕ, θεωρώντας ότι αυτός ο κάτοικος της Λοθαργγίας είναι πιόνι των ΗΠΑ, που έχουν αποκτήσει φτερά μετά τον πόλεμο. Είναι γνωστό ότι ο Σουμάν ήταν φιλικός προς το αγγλοσαξονικό καπιταλιστικό λόμπι, μια από τις εκδηλώσεις του οποίου είναι το ΝΑΤΟ.
Ο ντε Γκωλ στην πραγματικότητα έδιωξε το ΝΑΤΟ από τη Γαλλία και έστειλε στις ΗΠΑ ένα ολόκληρο πλοίο δολάρια, ζητώντας δήθεν σε αντάλλαγμα ισοδύναμες με τα δολάρια ποσότητες χρυσού. Η Γαλλία ανέκτησε την κυριαρχία της και απαλλάχτηκε από την επιρροή των ετερογενών ιδεολογιών, και το κυριότερο, από την ηγεμονία των τραπεζών.
Αλλά τον ντε Γκωλ τον αντικατέστησε ο Ζορζ Πομπιντού, του οποίου η γραμμή παρέκκλινε σταδιακά από την ωφέλιμη για τη χώρα πορεία. Το 1974 υπογράφεται ο λεγόμενος Νόμος Ρότσιλντ, που υποχρεώνει τη Γαλλία να δανείζεται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με όλο και μεγαλύτερα επιτόκια. Η μετέπειτα συγχώνευση των τραπεζών καταθέσεων με τις υπόλοιπες και η κατακόρυφη ελευθεροποίηση του Χρηματιστηρίου οδηγούν τη Γαλλία σε όλο και πιο βαθιά οικονομική άβυσσο.
Το αποκορύφωμα της διαδικασίας, που έχει γίνει εμφανές κατά τη προεδρία του Φρανσουά Μιτεράν, θα έπρεπε, όπως θα έλεγε κανείς, να συμπέσει με την περίοδο της προεδρίας του Ζακ Σιράκ ή, τουλάχιστον με την προεδρία του Σαρκοζί, ο οποίος απογοήτευσε τους πάντες και τα πάντα. Όμως ό,τι συμβαίνει τώρα, δεν ενσωματώνεται στα προβλεπόμενα μέχρι τώρα σενάρια.
Το κύμα διαμαρτυρίας, που αγκάλιασε τη Γαλλία την περασμένη Κυριακή, δείχνει χειροπιαστά όλο τον παραλογισμό της πολιτικής του Ολάντ. Η γαλλική πλειοψηφία, που δεν αποτελείται από την ελίτ, ούτε και από τους εκκλησιαστικούς φανατικούς, αλλά είναι ακριβώς μια παρδαλή πλειοψηφία, απαιτεί να μην ψηφιστεί Νόμος, που επιτρέπει τους γάμους μεταξύ των ομοφυλοφίλων και την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους. Παρόλα αυτά ο Ολάντ έχει ήδη δώσει ορισμένες υποσχέσεις στην μειοψηφία! Μάλιστα, ο πρόεδρος δέχεται στο Μέγαρο των Ηλυσίων εκπρόσωπο των λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και τρανσεξουάλ, ζητώντας συγνώμη για τις καθυστερήσεις που ανέκυψαν κατά τη διάρκεια θέσπισης του νόμου.
Η χυδαία κωμωδία με τη συμμετοχή και του Ολάντ, αντανακλά την κατάσταση για την οποία δεν συνηθίζεται να μιλούν στη Γαλλία. Γίνεται λόγος, πρώτ’ απ’ όλα για το οικονομικό αδιέξοδο. Από το 1973, η χώρα είχε πληρώσει στις τράπεζες και άλλους παίκτες στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές 1400 δισεκατομμύρια ευρώ. Το εν λόγω ποσό υπερβαίνει το 87% του ΑΕΠ.
Κατά τη διάρκεια του 2013 το ποσό, που έχει καταβληθεί θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Μάλιστα, ο Νόμος για το φόρο των πλουσίων ύψους 75% των ετήσιων εσόδων, που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο ευρώ, επαληθεύει για πολλοστή φορά την υπερβολική επιφανειακότητα των μέτρων, που παίρνονται. Αντί να βγεί με ελάχιστες απώλειες από τη ζώνη του ευρώ και να επιστρέψει στο δρόμο του γκωλισμού, αυξάνει τους φόρους, υποστηρίζει τις ελάχιστα ελπιδοφόρες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα και ικανοποιεί τις αξιώσεις των τραπεζικών κερδοσκόπων.
Η Γαλλία έπεσε έξω και στην επιλεγμένη μεταναστευτική της πολιτική. Υπολόγιζε να αποκτήσει σκλάβους, ενώ αυτοί οι προβλεπόμενοι σκλάβοι άρχισαν να επιβάλουν στη Γαλλία τα δικά τους πολιτιστικά κριτήρια. Η εισροή των μεταναστών σημαίνει για τον μεσαίο Γάλλο όλο και αυξανόμενες δυσκολίες στη συντήρηση της δικής του οικογένειας. Στην αρχή η κατάσταση φαινόταν ως εξής: κάποιος Νιγηριανός έφευγε για να γλιτώσει από την αθλιότητα στη χώρα του και να βυθιστεί στην ημιφτώχεια και την ανυπόφορη εργασία στη Γαλλία. Με την πάροδο του χρόνο αυτός ο συμβατικός Νιγηριανός πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διωχθεί πίσω στη χώρα του. Συνειδητοποιώντας αυτό, έπαψε να εργάζεται. Επειδή είναι άνεργος, και εκτός απ’ αυτό κάνει ασταμάτητα παιδιά του καταβάλλουν πραγματικά απίθανο επίδομα.
Οι ίδιοι οι Γάλλοι δεν έχουν ούτε και τα μισά από εκείνα τα αγαθά που απολαμβάνουν οι νέοι νοικοκήρυδες των προαστίων. Διαμορφώνεται κατάσταση λανθάνουσας σύγκρουσης, την οποία προσπαθούν να αμβλύνουν με τις προσπάθειες της αστυνομίας. Εξάλλου, ακόμη και για την διασφάλιση της ασφάλειας χορηγούνται μυθικά χρηματικά ποσά. Ύστερα από τις κοινωνικές προστριβές οξύνονται και οι ιδεολογικές διαφορές που ενθαρρύνονται από την δουλοπρεπή πολιτική του Ολάντ απέναντι στις τοπικές μουσουλμανικές κοινότητες.
Ο παραλογισμός της πολιτικής του Ολάντ στη Μέση Ανατολή και την Αφρική συνεχίζει την φιλοαμερικανική γραμμή του προηγούμενου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Η εισβολή στο Μαλί σχετίζεται άμεσα με την ανατροπή του καθεστώτος του Καντάφι. Τα ηνία της εξουσίας εκεί τα πήραν στα χέρια τους οι Τουαρέγκ αυτονομιστές, οι οποίοι συγχωνεύτηκαν με τις τοπικές ομάδες τζιχάντ. Από εδώ βγαίνει το εξής συμπέρασμα: τώρα είναι πλέον πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο γενικά, να σταματήσει η οικοδόμηση του νέου ισλαμικού κράτους. Οι συνέπειες για τη Γαλλία μπορεί να είναι ολέθριες – είναι μάλλον αδύνατο για την κυβέρνηση Ολάντ να αποφύγει την ακόμα μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίηση των τοπικών ισλαμικών κοινοτήτων.
Εννοείται ότι δεν πρέπει να επιρρίπτονται όλα τα σφάλματα στον Ολάντ, τα οποία δεν θα μπορούσε να κάνει μόνος του. Είναι, μάλλον, μόνο πιόνι, που έγινε Πρόεδρος όχι με τη δική του θέληση, αλλά με τη θέληση της ολιγαρχικής ελίτ, η οποία δεν ήξερε ποιόν θα αναδειξει για την προεδρία αντί του εκτεθειμένου Ντομινίκ Στρος-Καν».
defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου