Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΦΟΝ Αναισθησιολόγος, ιπτάμενη γιατρός ΕΚΑΒ Πανελλήνια δράση


Η Σοφία Μπεφόν αναισθησιολόγος, κόρη του Χαρίλαου και της Ευαγγελίας, αδερφή της Αγγελικής, επίσης γιατρού με ειδικότητα δερματολόγου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Γαλουχήθηκε και ανατράφηκε σε ένα τέτοιο οικογενειακό περιβάλλον, που με τις διδαχές του, ενέπνευσε σε αυτήν ηθικές αξίες, όπως η μόρφωση, η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια, υψηλά ιδανικά και ευγενείς φιλοδοξίες για κοινωνική προσφορά. 
Όπως μαρτυρούν οι συνάδελφοί της, εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ, η Σοφία είχε επιλέξει συνειδητά να σπουδάσει την ιατρική και να ακολουθήσει σταδιοδρομία γιατρού.

Το 1984 εισήχθη μετά από πανελλαδικές εξετάσεις στην ιατρική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και λίγα χρόνια αργότερα μεταγράφει στη ιατρική σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοιτούσε ήδη και η αδερφή της. Αποφοίτησε και έλαβε το πτυχίο της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών την ακαδημαϊκή περίοδο 1991.
Άνθρωπος με πολυδιάστατη προσωπικότητα, όπως επίσης μαρτυρούν συνάδερφοί της, εργαζόμενη στο ΕΚΑΒ, που χαρακτηριζόταν από υψηλές ευαισθησίες, αλλά και από έντονο δυναμισμό συγχρόνως επέλεξε να ειδικευτεί στην μάχιμη ειδικότητα της αναισθησιολογίας. 

 
Παράλληλα, η Σοφία ειδικεύτηκε στη επείγουσα και εντατική ιατρική στο νοσοκομείο <<Αρεταίειο>> από το 1992 έως και το 1997. Απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας της αναισθησιολόγου και έκτοτε επέλεξε, επίσης συνειδητά, τη σταδιοδρομία του γιατρού κατεξοχήν των επειγόντων περιστατικών, του γιατρού διασώστη του ΕΚΑΒ. 
 
Κατά την διάρκεια της ειδίκευσης της στην αναισθησιολογία, η Σοφία επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πολλά επιμέρους γνωστικά παιδία της ειδικότητάς της, κυρίος δε την αναισθησία και τις επιπλοκές που μπορεί να προκύπτουν στην διάρκεια της, σε ιδικές κατηγορίες ασθενών, όπως οι καρδιοπαθείς, οι χρόνιοι ηπατοπαθείς, οι ασθενείς με χρόνια νευρική ανεπάρκεια και ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. 
 
Επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον επέδειξε στο γνωστικό πεδίο την αναλγητικής αγωγής (αναλγησίας), στη θεραπεία του πόνου σε ιδικά ιατρεία πόνου, στην περιοδική αναλγησία και την παρηγορητική αγωγή (palliative care) σε βαρέως και χρονίως πάσχοντες. Μετά την ειδίκευσή της, το γνωστικό αντικείμενο που σχεδόν <<μονοπώλησε>> το ενδιαφέρον της Σοφίας, ήταν η επείγουσα και εντατική ιατρική και η αντιμετώπιση του πολυτραυματία. 
 
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει αρκετές δημοσιευμένες ανακοινώσεις σχετικές με το αντικείμενό της σε διάφορα Ελληνικά ιατρικά συνέδρια, ενώ υπήρξε εκπαιδεύτρια σε πολλά σεμινάρια ΚΑΡΠΑ (βασικής και εξειδικευμένης) και PHTLS. Ως γιατρός διάσωσης του ΕΚΑΒ, υπήρξε από τους πλέων μάχιμους. 
 
Κατά την χρονική περίοδο του μεγάλου σεισμού στην Αθήνα, με επίκεντρο την Πάρνηθα, τον Σεπτέμβριο του 1999, η Σοφία επέδειξε απαράμιλλο ζήλο και ανυπέρβλητο αίσθημα ευθύνης και χρέους στην εκτέλεση των καθηκόντων της ως διασώστριας, γιατρού του ΕΚΑΒ, στην παροχή επείγουσας ιατρικής υποστήριξης στους απεγκλωβισθέντες από τα συντρίμμια των κτηρίων που κατέρρευσαν, πολυτραυματίες σεισμόπληκτους, τόσο στην πλέον πληγείσα περιοχή της μεταμόρφωσης Αττικής, όσο και στο εργοστάσιο της εταιρίας RICOMEX, όπου και υπήρξαν και τα περισσότερα θύματα του σεισμού. Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν μάρτυρες των διασωθέντων σεισμοπλήκτων, που περιγράφουν με συγκίνηση την δράση της, την αφοσίωσή της στο καθήκον και την ανιδιοτελή προσφορά της σε αυτούς. 
 
Κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας της ως ιπτάμενης γιατρού του ΕΚΑΒ, καταγράφηκαν στο ενεργητικό της εκατοντάδες ώρες πτήσης και μάλιστα με κάθε πτητικό μέσο διάσωσης, καθώς και εκατοντάδες πολύ σοβαρά περιστατικά οξέος και βαρέως πασχόντων, που διαχειρίστηκε και διεκπεραίωσε με απόλυτη επιτυχία, χάρη τόσο στην εξαίρετη επιστημονική της κατάρτιση, όσο και στη βαθύτατη ανθρωπιά της. 
 
Δυστυχώς όμως, είχε φτάσει τόσο σύντομα και τόσο άδικα στην πορεία της ζωής της Σοφίας η τραγική εκείνη στιγμή, όπου η μοίρα χτίζει τους σταθμούς της.
Την Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2001, ο Αγαπητός Βαρκάδος 75 ετών, προσήλθε στο Κ.Υ. Πάτμου, όπου ο εφημερεύων γιατρός διέγνωσε Ο.Ε.Μ. και επικοινώνησε με το ΕΚΑΒ. Στις 17:45 το απόγευμα της 14ης Ιανουαρίου 2001, ο ασθενής Αγαπητός Βαρκάδος επιβιβάστηκε στο ελικόπτερο του ΕΚΑΒ τύπου Agysta Α109 της HELITALIA και μαζί με τον πιλότο Αντώνιο Μπαγκάρι, τον συγκυβερνήτη Παναγιώτη Κοντοβέλλη, την γιατρό Σοφία Μπεφόν και τον νοσηλευτή (διασώστη) Γεώργιο Λεβαντζώνη, ξεκίνησαν κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και με το πιθανότατο ενδεχόμενο σφοδρής καταιγίδας (δηλ. απαγορευτικές συνθήκες για πτήση) για τη μοιραία πτήση. 
 
Παράτολμη, θα μπορούσε να πει κάποιος, η απόφαση πραγματοποίησης της πτήσης, εν μέσω τόσο δυσμενών καιρικών συνθηκών, αλλά όταν από αυτή εξαρτάτε η διάσωση ή ο θάνατος ενός ασθενούς, τότε αυτοί που θα κληθούν να αποφασίσουν μπορεί να υπερβούν την ανθρώπινη φύση, να αιχμαλωτίσουν τόπους και χρόνους και να κατορθώσου να δημιουργήσουν ότι ακόμα και αυτοί οι ίδια η φαντασία αρνιέται να παραδεχτεί, αποδεικνύοντας με τις πράξεις τους την ηθικά μεγαλειώδη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, μη διστάζοντες να θέσουν και τις δικές τους ζωές σε κίνδυνο, προκειμένου να σώσουν τις ζωές των ασθενών και μάλιστα σε μια εποχή αποθέωσης του ατομισμού, όπου ο αλτρουισμός θεωρείτε αναχρονιστική ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης. 
 
Το μοιραίο ελικόπτερο κατέπεσε και συνετρίβη, εν μέσο σφοδρής καταιγίδας κοντά στη θαλάσσια περιοχή του Σουνίου. Στις 19 Ιανουαρίου 2001 στις 10:30 το πρωί, κοντά στην νησίδα Άγιος Γεώργιος, στη θαλάσσια περιοχή περίπου 6 ν.μ. νότια του Σουνίου και σε βάθος 240 μ. εντοπίστηκαν τελικά τα συντρίμμια του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ. 
 
Δυστυχώς καμιά από τις οικογένειες των αδικοχαμένων, εκτός από αυτήν της Σοφίας Μπεφόν, δεν μπόρεσε να πει το τελευταίο αντίο στους δικούς της ανθρώπους, αφού ποτέ δεν βρέθηκαν. Μόνο η σορός της άτυχης γιατρού, αναγνωρίστηκε με την μέθοδο του DNA, σχεδόν 3 μήνες μετά το τραγικό συμβάν, στις 18 Μαρτίου 2001, όταν το πτώμα της βρέθηκε στο ακρωτήριο Γραμβούσα των Χανίων, ο δήμος Κισσάμου τοποθέτησε προτομή της Σοφίας, τα αποκαλυπτήρια της οποίας έγιναν στις 25 Οκτωβρίου του 2004. 
 
Έτσι, η Σοφία Μπεφόν, η ιπτάμενη γιατρός θα μένει πάντα εκεί για να αγναντεύει το Κρητικό πέλαγος, ως σύμβολο ανυπέρβλητου θάρρους και αυταπάρνησης, που αναδύθηκε από τα κύματα του τραγικού τέλους της.
Όλοι σε αυτή τη χώρα δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τους νεκρούς ήρωες γιατρούς(και όχι μόνο).
Αποτίνουμε, σεμνά, ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τους, με την ευκαιρία της παρούσας αναφοράς μας. Τους το οφείλουμε.

Συγγραφέας:
Δάφνη Κουμουτσέα

Απόσπασμα από το βιβλίο ¨Η ΑΝΑΔΡΟΜΗ¨ του:
Νικόλαου Χ. Ραζή
Γενικού γιατρού
Διευθυντή Κ.Υ. Κλειτορίας Αχαΐας
Συντονιστή Εκπαίδευσης Γενικής Ιατρικής Δ. Ελλάδος
Και των συγγραφέων συνεργατών του.

Επιμέλεια Παραγωγής - Διάθεση:
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΚΤΥΝΝΑ ΕΠΕ
 
http://diasostis.forumup.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...