Αν και οι δυο μορφές θεραπείας ανήκουν στις φυσικές μεθόδους θεραπείας, η κάθε μια χρησιμοποιεί διαφορετικά τις δραστικές της ουσίες και επιδρά με διαφορετικό τρόπο στον οργανισμό.
Τα βότανα προέρχονται από φυτά και δέντρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ολόκληρο το φυτό, είτε μόνο ορισμένα μέρη (ρίζες, φύλλα, άνθη, φλοιος, καρπός). Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν παρασκευάζονται μόνο από φυτά αλλά και από μέταλλα, γάλα, δηλητήρια ή μέρη διαφόρων ζώων, διαφόρους ιστούς κτλ.
Στη βοτανοθεραπευτική, τα φυτά που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία, συνήθως είναι είτε με τη μορφή τσαγιού, αλκοολούχα βάμματα ή εμβαπτισμένα έλαια. Το βότανο χρησιμοποιείται στην ακατέργαστη μορφή του. Για παράδειγμα, αν βάλετε το χαμομήλι σε ζεστό νερό και το διαλύσετε, μπορείτε στη συνέχεια να εισπνέετε τον ατμό ή να πιείτε το υγρό σαν τσάι χαμομήλι. Το σώμα σας απορροφά το πραγματικό χαμομήλι μέσω του ατμού ή του τσαγιού. Θα μπορούσατε επίσης να το αφήσετε να εμποτιστεί σε αλκοόλ και στη συνέχεια να πάρετε μερικές σταγόνες από το βάμμα χαμομηλιού που θα έχετε.
Το βότανο ως φάρμακο δεν έχει καμία σχέση με το ομοιοπαθητικό. Η φαρμακευτική του δράση εξαρτάται από τη σχέση δόσης – απόκρισης, δηλαδή η ανταπόκριση του οργανισμού σ’ αυτό, το πώς αντιδρά, είναι σε άμεση αναλογία με τη δόση ή τη συγκέντρωση του φαρμάκου.
Το ομοιοπαθητικό παρασκευάζεται και δρα με τελείως διαφορετικό τρόπο. Παρότι προέρχεται από ένα ακατέργαστο υλικό, το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει αραιωθεί πάρα πολύ και έχει υποστεί ομοιοπαθητική δυναμοποίηση. Η δυναμοποίηση είναι μια σειρά από κρούσεις (δονήσεις). Μέσω της διαδικασίας αυτής απομακρύνεται κάθε πιθανότητα τοξικής δράσης στον οργανισμό.
Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι μια ενεργειακή δύναμη που συντονίζεται με τη θεραπευτική ενέργεια του σώματος. Θα δράση μόνο εκεί που είναι αναγκαίο. Ένα βότανο π.χ. ένα φυτικό καθαρτικό σε ωμή μορφή θα σας δώσει περισταλτισμό (κίνηση) του εντέρου είτε το χρειάζεστε είτε όχι, αν πάρετε όμως ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο παίρνετε περισταλτισμό του εντερου, μόνο αν ο οργανισμός σας κρίνει ότι το χρειάζεστε.
Αν και τα βότανα θεωρούνται γενικά ασφαλή, η μη τήρηση των κανόνων η της συμβουλής του θεραπευτή μπορεί να οδηγήσει σε παρενέργειες, αφού η δράση εξαρτάται από την ποσότητα που λαμβάνεται. Για παράδειγμα τα γλυκοσίδια που περιέχονται στο Digitalis Purpurea, το Ελλέβορο και την Κομβαλλάρια, είναι καρδιοτονωτικά και διουρητικά, αλλά και ιδιαίτερα τοξικά αν ληφθούν σε μεγαλύτερες δόσεις. Με το ομοιοπαθητικό φάρμακο, δεν ισχύει αυτό, και γενικά θεωρείται ότι δεν υπάρχουν ανεπιθύμητες ενέργειες, οπότε είναι ασφαλές και για παιδιά, εγκύους ή σε νεφρικές, καρδιακές ανεπάρκειες κτλ.
H βοτανοθεραπευτική είναι η παραδοσιακή ή λαϊκή ιατρική πρακτική που βασίζεται στη χρήση φυτών και φυτικών εκχυλισμάτων. Τα βότανα δουλεύουν παρέχοντας ορισμένες θρεπτικές ουσίες που μεταβάλλουν τον τρόπο που το σώμα αντιδρά σε μια ανισορροπία ή παρέχοντας θρεπτικές ουσίες που αλλοιώνουν το εσωτερικό περιβάλλον (όπως αναστέλλοντας τα βακτήρια να πολλαπλασιαστούν με την αλλαγή του pH).
Η Ομοιοπαθητική είναι μια τελείως φυσική μέθοδος θεραπείας. Στοχεύει στην ενδυνάμωση του ίδιου του οργανισμού κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις που ήταν ασθενείς και έτσι ισχυροποιεί και αποκαθιστά την διαταραγμένη του υγεία και επιφέρει την ίαση.
Μια ακόμα διάφορά είναι ότι η βοτανοθεραπευτική ορίζει τα βότανα με βάση τη χρήση τους στην συμβατική ιατρική και δεν επιδρά πάντα με βάση τα συνολικά συμπτώματα του ασθενούς (ολιστικά δηλαδή), ενώ η ομοιοπαθητική τα ορίζει με βάση το νόμο των ομοίων και δρα ολιστικά πάντα. Στον Νόμο των ομοίων, όπως τον διατύπωσε ο Ιπποκράτης, η φαρμακευτική ουσία που μπορεί να προκαλέσει στον υγιή άνθρωπο ένα σύνολο συμπτωμάτων, μπορεί και να θεραπεύσει έναν ασθενή που έχει αρρώστια με ίδια συμπτώματα.
Η λογική πάνω στην οποία βασίζεται η Ομοιοπαθητική είναι η ακόλουθη: Κάθε σύμπτωμα που αναπτύσσει ο οργανισμός είναι η έκφραση της άμυνας του και η προσπάθεια που κάνει για να καταπολεμήσει τη διαταραχή. Η συνολική συμπτωματολογία επομένως δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνολική άμυνα που αναπτύσσει ο οργανισμός απέναντι στην ασθένεια. Εάν λοιπόν του χορηγήσουμε ένα φάρμακο που μπορεί να αναπτύσσει παρόμοια συμπτώματα, στην ουσία ενισχύουμε την προσπάθεια του για άμυνα. Για παράδειγμα, το σύμπτωμα του πυρετού, είναι η άμυνα του οργανισμού για να καταστείλει τον νοσογόνο παράγοντα (ιός, βακτηρίδιο). Επομένως ο οργανισμός χρειάζεται υποστήριξη της θεραπευτικής του προσπάθειας μάλλον, παρά καταστολή του πυρετού. Αυτό κάνει η Ομοιοπαθητική. Δίνει ενέργεια στον οργανισμό με αποτέλεσμα ο ίδιος να εξαλείψει τα παθολογικά συμπτώματα.
Κάποιες φορές, η χρήση των βοτάνων και των ομοιοπαθητικών φάρμακων επικαλύπτονται και ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία μιας συγκεκριμένης ασθένειας δίνεται και από τις δυο θεραπευτικές μεθόδους. Η χρήση της Actaea racemosa κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης είναι ένα παράδειγμα αυτής της επικάλυψης. Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει μια σύγχυση και ταύτιση των δυο μεθόδων.
Σαν συμπέρασμα η Βοτανοθεραπεία και η Ομοιοπαθητική είναι δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις θεραπείας, αλλά σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν επιτυχώς και μαζί για να δώσουν μια καλύτερη απόκριση στην αρρώστια.
Πηγές:
-Ομοιοπαθητικά Νέα
-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΙΣΙΟΣ M.D.
Ειδικός Ομοιοπαθητικός – Παθολόγος
Ειδικός Ομοιοπαθητικός – Παθολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου