Βασανισμοί και κακομεταχείριση συλληφθέντων μελών της ΕΟΚΑ

Οι Βρετανοί σχεδίασαν τα πράγματα να κυλήσουν με συγκεκριμένη σειρά

Πρώτα ανεξαρτησία, μετά διχοτόμηση.

Οι Βρετανοί σχεδίασαν τα πράγματα να κυλήσουν με συγκεκριμένη σειρά.

Το 1957, σχεδόν 20 χρόνια πριν από την εισβολή, οι Άγγλοι ανέλυαν πώς θα βολέψει καλύτερα την Τουρκία η διζωνικότητα, την οποία, τώρα, προωθεί η δική μας πλευρά!

Τα νέα «Ξεχασμένα έγγραφα» αναφέρονται στους βασανισμούς και κακομεταχείριση συλληφθέντων μελών της ΕΟΚΑ και άλλων, και περιέχουν ένα μεγάλο αριθμό καταθέσεων και μαρτυριών―«ισχυρισμών» alleged―όπως προβάλλονται Ελληνοκυπρίων, με πολλές χειρόγραφες καταθέσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν καταθέσεις για το κάθε χωριό χωριστά.

Όμως καλύπτουν και άλλες πτυχές, όπως η βρετανική προώθηση της διχοτόμησης, η σκέψη ανάγκης τουρκικού εποικισμού στο νησί για να καλυφθεί ο αναγκαστικός ξεριζωμός Ελληνοκυπρίων από την τουρκική ζώνη, η ανταλλαγή περιουσιών, σημεία που έχουν άμεση σχέση με τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό, η πιθανότητα μεταφοράς στην Κύπρο του βρετανικού αρχηγείου Μέσης Ανατολής, δήλωση της Μπάρπαρα Κασλ για τη συνάντησή της με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Σεπτέμβριο του 1958 και άλλα.

Στα νέα έγγραφα βρίσκουμε, επίσης, και κάποια βολιδοσκόπηση των αποικιοκρατών, μεταξύ Υπ. Αποικιών και κυβερνήτη στην Κύπρο, την περίοδο Σεπτεμβρίου 1958, για μεταφορά και περιορισμό του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από την Αθήνα στην Κύπρο. Και ως καλύτερος τόπος για τέτοια κράτηση θεωρήθηκε το μοναστήρι του Σταυροβουνίου, αν και σημειώνεται ότι ερευνούσαν και άλλες πιθανότητες.

Διχοτόμηση

Τα νέα έγγραφα μάς δίνουν και μιαν ακόμη πολύ καλή εικόνα του όλου διχοτομικού σκεπτικού πολιτικής που ακολούθησαν οι Βρετανοί μετά την κατάστρωση των διάφορων διχοτομικών χαρτών και σχεδίων, που ξεκίνησαν από το κυβερνείο στην Κύπρο τον Ιούνιο του 1956, με εντολή του Λονδίνου, και στη συνέχεια μελετήθηκαν από το Υπ. Εξωτερικών και Υπ. Αποικιών στο Λονδίνο. Προσθέτοντας και νέους χάρτες και τρόπους διχοτόμησης της Κύπρου, με τρόπο που να ικανοποιούσε τις τουρκικές απαιτήσεις.

Κατ’ αρχήν αναφέρεται δήλωση του Δρος Φαζίλ Κουτσιούκ, όπως δημοσιεύθηκε στη «Χαλκίν Σεσί» στις 16 Ιανουαρίου 1958. Ο Δρ Κουτσιούκ, πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» και ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, αφού είχε συνάντηση, σημειώνεται, με τον Τούρκο υπ. Εξωτερικών Φατίν Ζορλού, τόνισε ότι η τουρκική κοινότητα δεν θα δεχθεί άλλη λύση από τη διχοτόμηση. «Εκείνο που θέλουμε είναι μόνο Διχοτόμηση και θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να την κατορθώσουμε. Οι Τουρκοκύπριοι πιστεύουν σ΄ αυτό και ήδη κάνουν όλες τις αναγκαίες διευθετήσεις για Διχοτόμηση, που θα τους εγγυηθεί το μέλλον τους», δήλωσε ο Δρ Κουτσιούκ.

Οι Αμερικανοί δεν δέχονταν

Ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη κ. Pierson Dixon, με επιστολή του προς τον Sir William Hayter τουΦόρεϊν Όφις, ημερ 21 Ιουνίου 1957, σημείωνε μεταξύ άλλων: «… Νιώθω υποχρεωμένος να προειδοποιήσω ότι η πολιτική διχοτόμησης στην Κύπρο πιθανότατα να αντιμετωπίσει δυσκολίες, εκτός και αν εξασφαλίσουμε την εκ των προτέρων συμφωνία των Αμερικανών ότι θα μας υποστηρίξουν πλήρως». Ο κ. Dixon προειδοποιούσε ότι η πολιτική διχοτόμησης θα αντιμετωπιζόταν αρνητικά από τα Ηνωμένα Έθνη, με πιθανές κυρώσεις, εκτός και αν διαμόρφωναν την πολιτική τους.

Ο κ. Dixon εισηγήθηκε πως θα ήταν καλό να αφήσουν τους Αμερικανούς και ίσως και τον κ. Σπάακ (γενικό γραμματέα τότε του ΝΑΤΟ) να προχωρήσουν με κάποια απόπειρα να εξασφαλίσουν ελληνική και τουρκική αποδοχή σε λύση ανεξαρτησίας πρώτα, και μόνον όταν αποτύχουν όλες οι προσπάθειες να απαιτήσουν από τους Αμερικανούς να τους υποστηρίξουν για διχοτόμηση. Ως η μόνη πιθανή πορεία υπό τις περιστάσεις. «Φοβάμαι πολύ, όμως, ότι αν προχωρήσουμε με διχοτόμηση δίχως να δείξουμε ότι δοκιμάσαμε όλες τις άλλες πιθανότητες και δίχως να έχουμε πείσει τους Αμερικανούς ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, θα αντιμετωπίσουμε τρομερές δυσκολίες στα Ηνωμένα Έθνη», έγραψε.

Το «τουρκικό μέρος»

Στις 29 Ιουνίου 1957, ο αποικιακός Γραμματέας A. F. J. Reddaway σημείωνε ότι μήνυμα από το Υπ. Αποικιών επιβεβαίωνε ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν δεχόταν ενωμένο κράτος και πίστευε (η τουρκική κυβέρνηση) ότι η κυβέρνηση της Α. Μεγαλειότητας είχε συμφωνήσει ως θέμα αρχής για διχοτόμηση. Ενδιαφέρον το πιο κάτω σχόλιο, εν όψει συνεδρίας που θα είχαν τον Μάιο του 1957 στο κυβερνείο στη Λευκωσία, για τα σχέδιά τους για διχοτόμηση. Έγραψε ο αναπληρωτής κυβερνήτης προς τον κυβερνήτη μεταξύ άλλων, προωθώντας τουρκικές αξιώσεις:

«… Η πέμπτη επιλογή είναι μία πιθανότητα που ανέφερε πρόσφατα η τουρκική κυβέρνηση. Θα σημαίνει πλειοψηφία Ελλήνων κάτω από τουρκική διοίκηση στο τουρκικό μέρος και μια μειονότητα Τούρκων κάτω από ελληνική διοίκηση στο ελληνικό μέρος. Είναι όμως δύσκολο πως, δίχως σημαντική μετακόμιση Ελληνοκυπρίων από το τουρκικό μέρος, αυτή η λύση να ικανοποιεί την Τουρκία. Θα αφήσει 4/5 του πληθυσμού αποτελούμενου από εχθρικούς Έλληνες σε περιοχή τεράστιας στρατηγικής σημασίας για την Τουρκία.

Εάν, όπως φαίνεται λογικό, η Τουρκία χρειαστεί σημαντική τουρκική πλειοψηφία σ΄ αυτήν την περιοχή, θα πρέπει να εισαγάγει Τούρκους είτε από το ελληνικό μέρος της Κύπρου είτε από την Τουρκία την ίδια. Εν πάση περιπτώσει, Ελληνοκύπριοι θα πρέπει να μετακινηθούν για να κάνουν χώρο γι΄ αυτούς. Αν η νήσος διχοτομηθεί αμέσως μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, αφήνοντας μικρούς θαλάμους βρετανικής κυριαρχίας, το πρόβλημα της αναδιανομής πληθυσμού Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων θα παραμείνει. Η διαφορά θα είναι ότι αυτό θα είναι ευθύνη της Ελλάδας και της Τουρκίας να το διευθετήσουν μεταξύ τους.

Μέθοδοι διχοτόμησης

Ακόμα πιο ενδιαφέρον πέραν των λεπτομερέστατων υπολογισμών για διχοτόμηση και τους οποίους έχουμε δημοσιεύσει με πληθώρα χαρτών πριν από χρόνια ανά τις αποδεσμεύσεις τους, είναι οι μέθοδοι που καταγράφονται στα νέα αυτά έγγραφα, αναφορικά με τους τρόπους που θα γινόταν κατορθωτή η σταδιακή διχοτόμηση, ενόψει των δυσκολιών και των ενστάσεων από πλευράς διεθνούς κοινότητας και κυρίως των Αμερικανών. Διαβάζουμε λοιπόν κάτω από τον υπότιτλο «Μέθοδοι για επιβολή διχοτόμησης», πως δύο μέθοδοι λήφθηκαν υπόψη:

Α) Άμεση διχοτόμηση εντός σχετικά σύντομου χρονικού διαστήματος (υπολογίστηκαν τέσσερα χρόνια). Αυτή θα συνεπάγεται καταναγκαστική μετακόμιση πληθυσμού.

Β) Σταδιακός διπολισμός (gradual polarisation) των δύο κοινοτήτων μέσω πολιτικών και οικονομικών πιέσεων. Αυτό μπορεί να χρειαστεί πέντε με δέκα χρόνια.

Η πρώτη μέθοδος θα χρειαστεί μια προσεγμένη επιχείρηση… Η δεύτερη μέθοδος θα συνεπάγεται μακροχρόνιο σχεδιασμό, που θα αντιμετωπίσει δυσκολίες. Αυτή η διαδικασία θα είναι όμως λιγότερο οδυνηρή και σίγουρα λιγότερο δαπανηρή για την κυβέρνηση της Α. Μεγαλειότητας και της κυπριακής κυβέρνησης (αποικιακής) από την άμεση διχοτόμηση. Οι κάτοικοι που θα βρεθούν στη λανθασμένη πλευρά της διχοτόμησης θα υπόκεινται σε πολιτικές και οικονομικές πιέσεις, με στόχο να τους αναγκάσουν όσο και να μην το θέλουν, να πάρουν την πρωτοβουλία να ξεριζωθούν και να εγκατασταθούν ξανά στη σωστή πλευρά της γραμμής.

Οι οικονομικές πιέσεις θα επιβληθούν με νομοθεσία, που θα απαγορεύει τις πωλήσεις ακίνητης περιουσίας ή τη μεταβίβασή τους ως δώρο σε κληρονόμους σε Ελληνοκύπριο στην τουρκική ζώνη ή σε Τουρκοκύπριο στην ελληνική ζώνη. Θα δημιουργηθεί μια Επιτροπή Ανταλλαγής Περιουσιών, η οποία θα αγοράζει τις ακίνητες περιουσίες που θα προσφέρονται σ΄ αυτήν από έναν Ελληνοκύπριο στην τουρκική ζώνη ή το αντίθετο και θα ξανα-πωλείται η περιουσία σε Ελλληνοκύπριο στην ελληνική ζώνη ή αντίθετα. Η τιμή της ακίνητης περιουσίας θα παγώσει π.χ.στις τιμές αγοράς του 1956… (Αυτή η τακτική έχει εκπληκτικές ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το περιουσιακό).

Σταδιακός διαχωρισμός σε δύο ζώνες

Και από τα έγγραφα αυτά, που συμπληρώνουν όλα τα προηγούμενα που έχουμε υπόψη και μελετήσαμε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα, το συμπέρασμα είναι ένα και συγκεκριμένο: Η πολιτική της Βρετανίας ήταν και παραμένει διχοτομική για το νησί ως τελική λύση, όπως επιθυμούσε από το 1955 η Τουρκία και όπως υποσχέθηκαν στην Τουρκία με τη δήλωσή τους της 19ης Δεκεμβρίου 1956 από τη Βουλή των Κοινοτήτων, βάσει των μυστικών συμφωνιών που έκανε στην Κωνσταντινούπολη ο υπ. Αποικιών με την τουρκική κυβέρνηση στις 16 Δεκεμβρίου 1956.

Αλλά λόγω απροσπέραστων δυσκολιών (εκτός των οικονομικών επιβαρύνσεων προς τη βρετανική κυβέρνηση) κυρίως των αμερικανικών αντιδράσεων για τέτοια λύση και των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζαν οι Βρετανοί στα Ηνωμένα Έθνη, αποφάσισαν, σε συνεργασία με την Τουρκία, να εφαρμόσουν την πολιτική σταδιακής προώθησης του διαχωρισμού σε δύο ζώνες, χρησιμοποιώντας παράλληλα τον παράγοντα χρόνο, με την Τουρκία να «διευθετεί» τις προϋποθέσεις… όπως έγραψαν στα συμπεράσματά τους το 1957, «η διχοτόμηση θα αντιπροσωπεύει μια σκόπιμη απόφαση προτιμώντας τη φιλία της Τουρκίας… η διχοτόμηση συμφέρει στα τουρκικά συμφέροντα».

 ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ερευνήτρια-δημοσιογράφος, Λονδίνο Αύγουστος 2012

Αναγνώστης: Stamatis Karakwstas