Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται σε ένα μεγάλο ποσοστό στην κληρονομικότητα. Εάν ένας γονέας έχει διαβήτη τύπου 2, υπάρχουν 30% πιθανότητες το παιδί να εμφανίσει κι αυτό τη νόσο στην ενήλικη ζωή του. Όταν και οι δύο γονείς έχουν διαβήτη, ο κίνδυνος αυξάνεται σε ποσοστό 70%.
Ωστόσο, η κληρονομικότητα δεν αρκεί από μόνη της για να εκδηλωθεί η νόσος, καθώς πρέπει να συνδυάζεται και με έναν κακό τρόπο ζωής. Έτσι, εάν κάποιος έχει κληρονομική προδιάθεση αλλά προσέχει τον τρόπο που ζει θα εμφανίσει διαβήτη σε μεγαλύτερη ηλικία και οι συνέπειες θα είναι πολύ μικρότερες.
Εκτός από τη κληρονομικότητα και τον τρόπο ζωής, στην εμφάνιση διαβήτη συμβάλλει η αυξημένη περίμετρος μέσης (πάνω από 102 εκατοστά για τους άνδρες και πάνω από 88 εκατοστά για τις γυναίκες), ωστόσο ο κίνδυνος μειώνεται όταν μειωθεί το σωματικό βάρος. Η άποψη ότι η κατανάλωση γλυκών αυξάνει την πιθανότητα να εμφανίσουν διαβήτη οι υγιείς είναι λανθασμένη, ενώ παράγοντες όπως το στρες και η στενοχώρια δεν μπορούν από μόνοι τους να συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου παρά μόνο να αυξήσουν παροδικά τα επίπεδα του σακχάρου σε ανθρώπους που ήδη νοσούν.
Ποιες είναι οι φυσιολογικές τιμές σακχάρου στο αίμα;
Οι υγιείς πρέπει να έχουν σάκχαρο κάτω από 100 mg/dl και οι διαβητικοί 80-120 mg/dl όταν είναι νηστικοί, 140-150 mg/dl δύο ώρες μετά το φαγητό και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη μέχρι 7%. Στους υγιείς τιμές σακχάρου νηστείας 100-110 mg/dl, καμπύλης σακχάρου 140-200 mg/dl και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης 5,7-6,5% υποδηλώνουν παθολογικές τιμές και άτομα που τις εμφανίζουν ανήκουν στο λεγόμενο προδιαβητικό στάδιο. Το προδιαβητικό στάδιο αποτελεί ένα καμπανάκι κινδύνου καθώς δείχνει ότι υπάρχει προδιάθεση για εμφάνιση διαβήτη, ωστόσο με μικρές αλλαγές στον τρόπο ζωής (απώλεια βάρους, σωστή διατροφή και άσκηση) οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτές τις τιμές μπορούν να προλάβουν την εμφάνιση της νόσου.
Όλοι οι ενήλικες άνω των 42 ετών πρέπει να ελέγχουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα τους τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Συχνότερα πρέπει να ελέγχονται τα άτομα με ιστορικό διαβήτη στην οικογένεια τους, οι παχύσαρκοι, οι γυναίκες που εμφάνισαν διαβήτη κύησης, οι γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες ή όσοι έχουν αυξημένες τιμές λιπιδίων στο αίμα.
Με ποιά συμπτώματα εκδηλώνεται ο διαβήτης;
Ο σακχαρώδης διαβήτης εκδηλώνεται με συμπτώματα μόνο όταν οι τιμές του είναι ήδη πολύ αυξημένες, δηλαδή πάνω από 180-200 mg/dl. Τέτοια συμπτώματα μπορεί να είναι συχνουρία κατά την διάρκεια της νύχτας, απώλεια βάρους, κνησμός στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, πολυδιψία και κράμπες.
Ποιές είναι οι επιπτώσεις του διαβήτη στην υγεία;
Το αυξημένο σάκχαρο είναι επικίνδυνο για την υγεία γιατί συσσωρεύονται προϊόντα τελικής γλυκοζιλίωσης στο αίμα, τα οποία ότι είναι πάρα πολύ επιβλαβή ιδιαίτερα όσον αφορά την αθηροσκλήρωση και την εμφάνιση νεφρικής βλάβης. Επίσης, λόγω του σακχάρου αυξάνεται το οξειδωτικό στρες και προκαλούνται διαταραχές στα λιπίδια του αίματος.
Ο διαβήτης προσβάλλει αργά αλλά σταθερά όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Η ζημιά που προκαλεί γίνεται "αθόρυβα" για αρκετά χρόνια και δυστυχώς πολλοί διαβητικοί το αντιλαμβάνονται αργά.
Ο σακχαρώδης διαβήτης πλήττει τόσο τα μικρά όσο και τα μεγάλα τα αγγεία του σώματος. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί λόγω των υψηλών σακχάρων παράγονται κάποιες τοξικές ουσίες οι οποίες προσβάλλουν το εσωτερικό των αγγείων (το λεγόμενο ενδοθήλιο), που σχετίζεται με τη δυνατότητά τους να διαστέλλονται και να συστέλλονται με αποτέλεσμα τα αγγεία να γίνονται πιο σκληρά.
Συνήθως προηγείται η βλάβη στα μικρά αγγεία, για αυτό και μικρές βλάβες αγγειοπάθειας μπορεί να παρατηρούνται ακόμα και σε ανθρώπους που διαγιγνώσκονται πρώτη φορά με διαβήτη. Συχνότερα πλήττονται οι οφθαλμοί (αμφιβληστροειδοπάθεια), οι νεφροί (νεφροπάθεια) και τα νεύρα (νευροπάθεια).
Όσον αφορά τα μεγάλα αγγεία, πλήττονται τα τα στεφανιαία αγγεία (στεφανιαία νόσος), τα αγγεία του εγκεφάλου (εγκεφαλικό επεισόδιο) όπως επίσης και οι περιφερικές αρτηρίες κυρίως των κάτω άκρων αλλά και σε οποιοδήποτε σημείο στο σώμα.
Μια άλλη επιπλοκή του διαβήτη είναι η στυτική δυσλειτουργία, η οποία οφείλεται τόσο στην αγγειοπάθεια όσο και στη νευροπάθεια. Αυτό συμβαίνει αφενός γιατί το αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο προσβάλλεται από το σακχαρώδη διαβήτη, συμμετέχει στη διαδικασία της στύσης και αφετέρου γιατί για να γεμίσει το πέος με αίμα απαιτείται ένα υγιές αγγειακό σύστημα.
Θα εμφανίσουν όλοι οι διαβητικοί επιπλοκές;
Είναι μύθος η άποψη ότι όλοι οι διαβητικοί θα έχουν επιπλοκές. Ο καλά ρυθμισμένος ασθενής μειώνει τον κίνδυνο κατά 60-70% ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αναστραφεί, επιβραδυνθεί ακόμη και να ανασταλεί η εξέλιξη κάποιας βλάβης που έχει ήδη συντελεστεί.
Παράγοντες που επιδεινώνουν τον διαβήτη και πρέπει να αποφεύγονται (ή να αντιμετωπίζονται) είναι το κάπνισμα, η υπέρταση και αυξημένες τιμές της «κακής» χοληστερίνης. Σε άτομα 50-55 ετών ενδείκνυται η προληπτική χορήγηση φαρμάκων που μειώνουν την πήξη του αίματος (όπως η ασπιρίνη), σε μικρές δόσεις.
Μόνο με την ινσουλίνη "πέφτουν" οι αυξημένες τιμές σακχάρου στο αίμα;
Η ινσουλίνη βοηθά στη σωστή ρύθμιση του διαβήτη. Το 70% των ασθενών με διαβήτη τύπου 2, τουλάχιστον 7 -8 χρόνια μετά τη διάγνωση της νόσου θα βρουν λύση στην ινσουλίνη. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο ασθενής μπορεί να ρυθμίσει τις τιμές του σακχάρου στο αίμα του μόνο με φάρμακα.
Τα νεότερα αντιδιαβητικά φάρμακα είναι αρκετά αποτελεσματικά και έχουν το πλεονέκτημα ότι αφενός δεν προκαλούν υπογλυκαιμίες και αφετέρου δεν αυξάνουν το σωματικό βάρος όπως τα παλαιότερης γενιάς.
Στην αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη σε παχύσαρκα άτομα συμβάλλουν και τα χειρουργεία για την παχυσαρκία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο διαβήτης μπορεί να υποχωρήσει για ένα διάστημα δυο ετών, ωστόσο δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί τί γίνεται μετά από αυτό το χρονικό όριο.
MEGA TV: ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ MOU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου