Γιατί η Ρωσία αρνήθηκε να σώσει την Κύπρο

Τις αιτίες της απροθυμίας της ρωσικής κυβέρνησης να ηγηθεί της προσπάθειας διάσωσης της Κύπρου εξετάζουν σε σημερινό άρθρο τους οι Financial Times, υποστηρίζοντας ότι μια επιθετική στάση της Ρωσίας απέναντι στην ΕΕ θα είχε οδυνηρές συνέπειες για τον Πούτιν και την προσπάθεια «απο-υπερακτιοποίησης» της ρωσικής οικονομίας.

Για το θέμα της Κύπρου ακούσαμε όλων των ειδών τις υστερίες, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα και εξηγεί: «Πρώτα, ήταν η πιθανή έξοδος της Κύπρου από την Ευρωζώνη και το ντόμινο που θα προκαλούσε. Μετά ήταν η προοπτική της διάσωσης από τη Μόσχα που θα μεταμόρφωνε την Κύπρο σε ρωσική «παραλία». Μετά ακούσαμε συζητήσεις για εκδίκηση, με ένα πρώην σύμβουλο του Κρεμλίνου, τον Αλεξάντερ Νεκράσοφ να προειδοποιεί ότι αν επιβληθεί μεγάλο κούρεμα στους εύπορους Ρώσους καταθέτες «τότε, βεβαίως, η Μόσχα θα αναζητήσει τρόπους να τιμωρήσει την ΕΕ».

Το κούρεμα τελικά έγινε. Μετά από μια δραματική διαπραγμάτευση και τελικά συμφωνία, η Γερμανία άφησε τη Ρωσία στο περιθώριο - και οι εύποροι Ρώσοι καταθέτες των δύο μεγαλύτερων τραπεζών της Κύπρου υπέστησαν μεγάλη ζημία.

Η εφημερίδα σημειώνει ότι μέρος της ρωσικής απροθυμίας εξηγείται από οικονομικούς αλλά και από πολιτικούς λόγους:

«Η σκέψη μιας κυπριακής συμφωνίας δεν ήταν ποτέ ελκυστική για το Κρεμλίνο, καθώς θεωρείται ως επί το πλείστον ως πέταμα χρημάτων. Αντίθετα, οι Ρώσοι -όπως και οι Κινέζοι με την Ελλάδα- περιμένουν για επιλεγμένη ακίνητη περιουσία σε φθηνές τιμές. Πρόκειται για μια προσέγγιση των «αγορών στα χαμηλά» και είναι μια ασφαλής εκτίμηση ότι τα κυπριακά ακίνητα θα γίνουν φθηνότερα.

Υπήρχαν επίσης πολιτικά κίνητρα που συγκράτησαν το χέρι του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στην ετήσια ομιλία του προς το έθνος τον Δεκέμβριο, ο κ. Πούτιν μίλησε με έμφαση για το πρόγραμμα «απο-υπερακτιοποίηση» της οικονομίας, δηλώνοντας: «Η υπεράκτια φύση της ρωσικής οικονομίας έχει γίνει πλέον κοινός τόπος. Οι ειδικοί την αποκαλούν υπεκφυγή της νομιμότητας. Χρειαζόμαστε ένα συνολικό σύστημα μέτρων για την «απο-υπερακτιοποίηση» της οικονομίας μας».

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η διάσωση των υπεράκτιων καταθέσεων θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση. Οι εύποροι Ρώσοι τους οποίους θα διέσωζε, είναι από τους πιο πιστούς ψηφοφόρους: Είναι πέρα ως πέρα «Πουτινιστές» και το τρέχον πολιτικό τοπίο δεν αφήνει κανένα άλλο αποδέκτη της αφοσίωσής τους. Όσον αφορά την ευρύτερη κοινή γνώμη, όποιος άλλος Ρώσος έδωσε σημασία στην όλη υπόθεση, πιθανότατα ενέκρινε τις κινήσεις του κ. Πούτιν».

Και ο συντάκτης του άρθρου διερωτάται: «Τι θα γίνει λοιπόν με τα κυπριακά περιουσιακά στοιχεία; Αυτά συνοδεύονται από ασαφείς συνθήκες. Οι όγκοι των κυπριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου είναι ανεπιβεβαίωτοι και ενέχουν εδαφικές διαμάχες με την Τουρκία, ένας πονοκέφαλος που δεν χρειάζεται ο κ. Πούτιν. Μια βάση στην Μεσόγειο θα δημιουργούσε πολιτική διαμάχη με την ΕΕ, την οποία έχει κάθε λόγο να αποφεύγει.

Και είναι αυτή ακριβώς η επιθυμία να αποφύγει μια βαθύτερη αντιπαράθεση με την ΕΕ, που κάνει πολύ αμφίβολη οποιαδήποτε συζήτηση για ανταπόδοση εις βάρος της ΕΕ. Η σχέση τους πράγματι θα πληγεί αλλά η ζημιά θα είναι μικρή (...) Ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας παραμένει η ΕΕ.

Ethnos.gr